روز پدر و عشق تاریخ گذشته

فردا روز پدر و من در دورترین فاصله از رابطه پدر و دختری قرار گرفتم . فاصله ای که فرسنگ ها دوری و درد توشه.  فاصله ای که پر از خاطره های دردناک و زخم های مرحم نخورده ست .

من به این حال بدی که توش هستیم کاملا آگاهم.  حال بدی که دیر یا زود فقط پشیمونی ش برای من میمونه . من خودم رو میشناسم زود خورد میشم تو خودم و پر میشم از ملامت روزهای رفته...

بارها و بارها تو این نقطه قرار گرفتم . نقطه‌ای که هر بار شعاع تنفرش بیشتر شد .

روزای خوبی رو شروع نکردیم و من این مدت به زور کمی خوردم و به زور خوابیدم و به زور بیدار شدم.  نه مویی شونه زدم و نه مرطوب کننده ای به صورتم مالیدم و نه حس شادی داشتم . مهمان داری کردم و ربات گونه حرکت...

میون این همه غصه نمیدونم قصه عشق نابهنگام قدیمی رو کجای دلم جا بدم . عشقی که حالا زبونه زده و برملا شده و صاحبش به زبون اومده که مدتهاست عاشق منه . با همه بهت و تعجبم گفتم که دیگه دیر شده و کاری از دست من برنمیاد و با دلم مقابله کردم که بهش راه ندم . روندمش از خودم تا گرفتار دامش نشم .

و بسیار ناراحتم از این که تو زمان و شرایطی که من دنبال یه ناجی هستم که منو از بدبختی هام رها کنه ، عشقی پیدا میشه که از زمانش گذشته و دیگه الان به درد نمیخوره. 

چرا زودتر منو ندید . اگه دیده بود حالا من کنارش بودم و اینقدر حس بدبختی نمیکردم.  بعد از سالها حرفاش قلبم رو به تپش انداخت اما بش گفتم که فایده نداره . بش گفتم که نمیخوام اشتباه کنم و همه راهها رو به روش بستم .

چرا وقتی میشد من ازدواج کنم نشده . چرا آخه آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم. 

حکمت داستان زندگی من چیه .

از دردسر میترسم و پا تو این مسیر نمیذارم.  از خدا میخوام نگاهی به دلم بندازه و راهی برام باز کنه که قلبم به درد اومده.  نمیخوام بلغزم.  دلم میخواد زود یه راهی باز بشه .

روز پدر رو به آقای پدری که اومدن و کامنت گذاشتن برام تبریک میگم و به همه پدرهای خوبی که طعم عشق رو به کام فرزندشون ریختن و آغوش براش باز کردن ...