جلسه نوزدهم مشاوره

امروز نوزدهمین جلسه مشاوره رو داشتم.  یعنی یه سال و نیمه که دارم تراپی میگیرم و راضی هستم هم از تراپیستم و هم از خودم .

صبح اول رفتم پیش خیاط برای اون کم و زیاد لباس هایی که از آبادان خریده بودم . پیاده رفتم و برگشتم و آفتاب خیلی داغ و سوزان بود . سوختم تا رسیدم خونه . 

با دکتر درباره همه اتفاقات این مدت حرف زدم . البته هیچ موضوع ناراحت کننده ای خدا رو شکر درمیون نبود . ولی به دکتر گفتم حتی وقتی حالم خوبه ترجیح میدم هر ماه شرح حال خودم رو بدم . و از نوع تصمیم گیری هام و تجربیاتم براش حرف بزنم . 

اوایلش دکتر  بخاطر شرایط مالی م ،( اونموقع مدرسه نمیرفتم ) ، و اینکه لازم بود ماهی دو بار مشاوره بگیرم ، هزینه رو برای من افزایش نداد ، این بار هم چون میدونم سال جدید نرخ همه چیز بالا میره ، هم برای قدردانی  از محبتش که رعایت منو کرده بود ، خودم ۵۰ تومن به هزینه اضافه کردم و پرداخت کردم . ایشون هم تشکر کردن . بشون گفتم شما اونموقع به من خوبی کردید و حالا من میخوام این خوبی رو برگردونم و تو زندگی جریان بدم . 

حالا جالب اینجاست که یه شاگرد مجازی آشنا دارم ، وقتی سال جدید بش قیمت جدید دادم ، منو تو رودرواسی  انداخت که اضافه مبلغ رو نده و نداد . 

کاش ما آدم ها خودمون رعایت یه چیزایی رو بکنیم . 

خلاصه از هرچیزی اینجا برای شما تعریف کرده بودم ، برای ایشون گفتم . من فقط یه موضوع رو اینجا تعریف نکرده بودم . اونم نوع ادبیات پدر یکی از دانش آموزانم بود . چون چندشم میشد . ولی برای مدیریت درست این موضوع حتما اول باید به دکتر میگفتم . پدر این دانش آموز به بهانه کلاس خصوصی شماره منو گرفت ، ولی تو حرف زدن هاش و تشکر کردن های مثلا مرتبط با درس دخترش ، از افعال مفرد و کلمات صمیمی زیاد استفاده می‌کرد،  مثلا عزیزم  که حال منو بهم میزد . اولین بار از شنیدنش هنگ کردم و گفتم شاید از دهنش پریده ولی دیدم چند بار دیگه گفت و دیگه اون پیام ها رو اصلا جواب نمیدادم ، تا واجب نمیشد هم پیام هاش باز نمیکردم . مونده بودم چی بش بگم.  ولی دکتر گفت همین بی محلی به حرفاش رو خوب اومدی ولی ازین به بعد اگه اینجوری گفت بگو خدا از برادری کم تون نکنه . و گفت اصلا فکر نکن سهوا اینجور شده ، ایشون داره ...... میزنه .  و یه سری مردها هستن بدون توجه به موقعیت های اجتماعی خودشون و طرف مقابل ، اینجوری رفتار میکنن ، و متأسفانه منقلب میشن . البته دکتر کلمات واضح تری به من گفت که اینجا روم نمیشه بنویسم . 

واقعا دیدن و شنیدن یه چیزایی برای من خیلی عجیبه . انگار تازه دارم به عنوان یه دختر بالغ ، با یه سری واقعیت هایی تو اجتماع روبرو میشم . انگار قبل مدرسه خیلی محیط اطرافم پاستوریزه تر بود . و میتونم با اطمینان کامل بگم که تو همه سال‌های کار تو زبانکده،  هیچ کدوم ازین حاشیه ها و موارد کاری پیش نیومده بود . 

من تجربه دوستی دو طرفه با جنس مخالف بطور کامل نداشتم . میتونم بگم هربار حس کردم از کسی خوشم اومده یا اون از من خوشش اومده شاید سه ماه بیشتر طول نکشیده و چون معیار من ازدواج بود خیلی زود خسته میشدم و ازش خارج میشدم . بعدترها هم کلا هم قید دوستی ها و هم ازدواج رو تا حالا به کل زدم .

برای همینه سالهاست وارد این رابطه ها نشدم . و میتونم قوی ترین نوع احساسم رو به زمانی ارتباط بدم که از پسر دخترعموم خوشم اومده بود و اون هم انگار واقعا منو میخواست اما خانواده ش مانع شدن . البته همانطور که قبلا کامل تعریف کردم هیچ کدوم مون به احساس مون اعتراف نکردیم فقط حال مون با هم خیلی خوب بود . 

حالا سالهاست که من تنهام . و تمایلی به اینجور روابط ندارم ، خسته آزمون و خطا هستم.  هرچند میدونم تا حدی این آشنایی ها لازمه . خدایی هم چیزی برام پیش نمیاد . نمیدونم چرا . 

حالا هم فقط دو تا خواننده محترم آقا اینجا دارم . که میتونم بگم از پیام هاشون حالم خوب میشه بدون اینکه درونم نگرانی داشته باشم . یا خودم دنبال چیزی و قصدی باشم . 

اینارو گفتم که بگم چقدر تو اینجور چیزا خام هستم و برای همین از رفتار این آقا تعجب کردم.  درصورتی که اگه روابطم گسترده تر بود حتما چشم و گوشم هم بازتر میشد و شناختم از آقایون و ادبیات شون بیشتر میشد . 

جالب اینه که ایشون رو بلاک کردم از یه شماره دیگه و هربار از چند شماره متفاوت دیگه برای هماهنگی کلاس های دخترش زنگ زده . 

آخه با معلم دخخخخختتتتتتترت؟؟؟ 

کلی هم برای خصوصی ها بهونه آوردم تا جایی که میشه نگیرم که با هم روبرو نشیم . 

خلاصه کلی راجب همه چی حرف زدم و خوشحال و سبک اما سوخته از آفتاب برگشتم خونه . 

به دکتر هم گفتم دست و دلم به طراحی نمیره و تایید کردن که بخاطر فشارهای کاری دیگه واقعا خسته شدی . این هفته هم طراحی نکردم تا همین حالا . خدایی استاد هم خیلی تکلیف میده ، نمیدونم فکر میکنه همه ما بیکاریم فقط بشینیم به طراحی . یعنی تعداد کارا میبینم همین کلی انرژی و انگیزه م رو میگیره . 

این جلسه آخر ترم جاری هست و باز باید هزینه کلاس پرداخت کنم ، هزینه هم زیادتر شده بازم ، و من دستم به کار نمیره . باید فکرم جمع و جور کنم یا موقتا انصراف بدم و به خروج از گروه رضایت بدم یا تا اطلاع ثانوی فقط هزینه بدم و هیچ کاری نفرستم . که فکر کنم انصراف خیلی منطقی تر باشه . چون درست نیس باشم ولی تکلیف نفرستم منی که همیشه کلی کار میفرستادم .