پل نیستید سد هم نباشید

بعضی از آدما پل که نیستن هیچ سد بزرگی هم سر زندگی هستن . اینقدر از این آدما بدم میاد که خدا میدونه .

کسی که تو روت بایسته و بی چشم و رو حرفی بزنه که درست دست بذاره رو زخمت، درست جایی نمک بپاشه که تا جگرت بسوزه. 

هییییییچ وقت برام حامی و پل پیشرفت و سکوی پرتاب نبوده و نیست.  همیییییشه فقط سد بوده و مانع شده .

مانع از هر چیزی که باعث خوشحالی و آرامش بشه .

یه آدمایی که از زمین خدا هم نمیبخشن چه برسه از جیب .

ولش کن بیشتر نمیگم که بیشتر بعدها پشیمون نشم .

من حتی تو ناراحتی و عصبانیتم هم فکر روزایی رو میکنم که پشیمون نشم . هرچند که الان کاملا حق با منه   .

تو جا و نقطه ای از زمان که حجاب اجباری موضوع و دغدغه اصلی اجتماع میشه . من تو خونه ای زندگی میکنم که سالهای سال روسری از سرم نیافتاده.  سالهای سال تو حصر خونگی هستم .

سالهای سال نتونستم انقلابی کنم . سالهای سال که رعیت بودم و بی اختیار .

هی میگم بس ولی باز کلمات بیشتری از کیبورد و انگشتام و ذهن غم گرفته م ، تراوش میکنه . به حدی که کلمات با عجله جای هم رو میگیرن و بعضیا میرن آخر صف .

جایی که یه سری از دخترا ، پدر میشه اسوه و حامی و عشششششق، من فقط با حسرت گوش میدم و با شرمندگی سرم رو پایین میندازم. 

زورم میاد هم گاهی از کسانی که بدون اینکه آنور سکه رو ببینن یه جا حکم صادر میکنن که نه پدر بهترین است و دیگه تکرار نمیشه ...

دیگه بس من میرم ...