خلوت من

خیلی دلم تنهایی و خلوت میخوات .

بازم دارم از گوشی پست میذارم.  چون فردا صبح هم باشگاه میرم. ایشالا وقت بشه بتون سر بزنم .

الان دراز کشیدم که بخوابم آمل حوس نوشتن کردم .

خیلی دلم گرفته و آسمون چشمام نیمه ابری شده . یه جورایی خاصی دلم تنهایی و خلوت میخوات . یه گوشه دنج که فقط خودم باشم و خودم . حتی از موبایل هم خسته شدم دلم میخوات برا چند روز خاموشش کنم . اما نمیتونم چون برا همه سوال میشه.

دلم میخوات به روزهای خوابگاهیم تو شیراز برگردم.  وقتی همه بچه ها بیرون میرفتن و مت تک و تنها تو اتاقم میموندم.  گاهی موسیقی گوش میدادم و گاهی نقاشی میکردم . خیییلی دلم تنگه . تنگ برای هیچکس . تنگ برای حال خودم . برای خودم که گیر خودم شدم . برای خودم که کاری از دستم بر نمیات . برای خودم که فراموش شده خدا و روزگارش شدم .

خیلی دلم تنگه و خیلی دلم گرفته.  از حس های بد درونم  . از استرس ها و نگرانی ها . از کمبودها و نداشته ها . از فاصله خیلی عمیق بین خودم و کسی که باش نسبت دختر و پدری دارم . از اینکه حتی صداهای اطرافم هم آزارم میده . از میل شدید به مادر شدن . از بی کسی و تنهائی م.  از دستهای خالیم که دیگه به طرف آسمون هم دراز و کشیده نمیشن. از پس زده شدن ها . از بی رحمی های روزگار . از در و دیوار کهنه این خونه که هیچ تغییری در طی این سالها به خودش ندیده . از درجا زدن خودم و هر کدوم از اعضای خونواده.  از اجابت نشدن دعاها.  از امیدهای از دست رفته . از گم شدن های تو خودم و افکارم . از افکار به هم تنیده و درهم پیچیده.  از عشق نافرجام .

و دلم گرفته از خدایی که هست اما نیست . خدایی که هست اما جوابگو نیست . از خدایی که قدرتمند و سخاوتمنده اما نمیده . از خدایی که این خونه و آدماش رو به حال خودش رها کرده انگار بنده هاش نیستن و تعهدی بشون نداره .

به مهربونی و بزرگیش شک ندارم . حال گرفته الانم هم از عصبانیت و ناشکری نیست . فقط دلم گرفته و خواستم که بنویسم .

فردا صبح رو فقط ورزش میکنم و برمیگردم برای یوگا نمیمونم. از مربی یوگا هم خیلی دلم گرفته از انصاف بیش از حدش که به خودخواهی تبدیل شده . از عدم درکش از شرایط اطرافیانش.  از دیر کردن تو شروع و اتمام کلاس . از این همه حرف بیخود و این همه ادعای مفت . خانم خیلی خوبیه . اما بدترین عیبش همینه که هر چی میگیم سر وقت شروع کن سر وقت تموم کن گوشش بدهکار  نیست . و من همیشه دیرم میشه . و بجای اینکه آروم بشم بدتر عصبی میشم . برای همینه تصمیم گرفتم چند روزی نرم و به اعصابم استراحت بدم . مربی دیگه ای از اون بهتر هم سراغ ندارم که کلاس عوض کنم . شاید اینجوری اعتراضم رو بفهمه و درست بشه .

هنوز هم دلم گرفته و ابریه  . هنوز هم درونم طوفانی  و متلاطمه.  صدای غرش های درونم رو فقط خودم میشنوم . و فقط خودم زیر آوار خودم موندم . دلم میخوات یه دست پیدا بشه و منو بکشه بالا .