چی فکر میکردم و ...

فکر نمیکردم به این زودی پشیمون بشم . واقعا خسته شدم ازین همه انرژی منفی شاگردا و خانواده ها . دلم میخواد برم استعفا بدم . روزی نیس که بم انرژی منفی منتقل نشه . گفته بودن ادعای خانواده های مدارس غیرانتفاعی خیلی بالاست اما من تا این حدش رو تصور نمیکردم . امروز خونه بودم اما اونقدر بم فشار اومد که به زور اشکام رو نگه داشتم سرریز نشن تا زیر پلکم خیس میشد و زود پاکش میکردم که کسی متوجه نشه . سه هفته ست حجم زیادی فشار روانی و فیزیکی رو دارم تحمل میکنم . زانوم داغون شده از بسکه سرپام صبح و عصر . حتی شب از درد زانوم نمیتونم راحت بخوابم . یه روز میگن معلم پارسال سخت گیر نبود ، یه روز میگن خیلی انگلیسی حرف میزنی لهجه ت غلیظه ، یه روز میگن سطح بالا درس میدی و منو با مفلم آسون گیر پارسال مقایسه میکنن که ظاهرا خیلی کامل درس نمیداد ، یه روز میگن امتحانت سخت بود و خارج کتاب ، درصورتی که من گام به گام و کلمه به کلمه امتحانم رو زیر نظر زیور به تایید رسوندم . حتی بعضی هاشون سعی کردن منو عوض کنن . چه سیستم آموزشی ای که دست دانش آموز افتاده . فعلا که دلایل کافی علیه من نداشتن . اما دبیر سی سال سابقه به حرف دانش آموز و اولیا از مدرسه کنار زده شد . و چقققدددرررر تأسف باره واقعا .

متاسفم برای ستاد و برای مدیر . 

دلم میخواد برم بگم دیگه نمیام . 

زندگی این بار درس دیگه ای بم داد که همیشه همه چیز اونجور که فکر میکنم قشنگه ، نیس . 

مثل همین تجربه مدرسه رفتن من که تا حالا هرکس شنید چقدر برام خوشحال شد و تبریک گفت . اما خودم دلم برای خودم میسوزه و سختی هایی که بیش از توانم در کل شبانه روز دارم متحمل میشم . 

 خیلی ناراحت و بهم ریخته م . حس میکنم نه راه پس دارم نه پیش . 

باید نُههههههههه ماااااااه تحمل کنم . 

شاید کل سال همین جور سخت و بد پیش بره .

شایدم یه ماه دیگه همه چیز رو غلطک بیافته و هم قلق بهتر اونا دست من بیاد و هم اونا به باور قشنگ تری نسبت به من برسن . درهرحال آسون نیس اصلا اینو کاملا میدونم . 

کل دوران مدرسه م چون منضبط و درس خون بودم هیچ معلمی اشکم رو درنیاورد . حالا خیر سرم معلمم ، دانش آموزا اشکم رو درآوردن،  واقعا مسخره ست . 

فکر کنم پدر مادرها باید بیشتر رو نوع برخورد بچه هاشون تو مدرسه دقت کنن و تو هر چیزی هم پشت حرف بچه شون راه نیافتن .