ذهن ریخته پاش

هفته پیش که نتونستم تکلیف طراحی بفرستم از استاد عذرخواهی کردم وقتی گروه باز بود و گفتم اینو بدونید که وقتی نتونم تکلیف انجام بدم خودم خیلی ناراحت و اذیتم . و چون این حرف خیلی از هنرجوهاست که واقعا دوس دارن کار کامل و بی نقص انجام بدن ولی گاهی شرایط زندگی اجازه نمیده ، پیام منو لایک و تایید کرده بودن ، استاد امجد حلبی نژاد خیلی باشخصیت هست و تا حالا ندیدم تو گروه به کسی بتوپه و خیلی صبوره و شرایط هنرجوها رو درک میکنه . البته شنیدم برای حضوری ها خیلی سخت گیرتره . ولی با مجازی ها درجه سخت گیری ش کمتره . شنیدم اگه طرحی ایراد داشته باشه که خیلی نیاز  به کار داشته باشه ، باید کل کار رو از اول بزنی که دیگه به اون خراب کاری ها ختم نشه . 

من واقعا بار اولم بود . ایشون هم فقط پیامم رو تایید زدن و چیزی نگفتن . من اسکیس کارم رو بدون سایه آخرین شب کشیدم و ارسال کردم . استاد گفت طرحش خوب شده سایه هاش هم بزن . اما اونقدر بزرگ کشیده بودم که به خودم و استاد گفتم ، البته تو دلم  بیخیال استاد من کل هفته یه تمرین رو نتونستم کار کنم ، چطوری این هفته دو تا تکلیف سایه بزنم اونم به این بزرگی . خودم که تصمیم  ندارم اون اسکیس  رو سایه بزنم . من خیلی وقت ها هم شده بود دو تا و سه تا کار سایه میزدم تو هفته . ولی این سری نشد که نشد .  حالام فقط میخوام تکلیف این هفته رو کار کنم .  چون وقت ندارم ، چک کردن کتاب نهم هم مونده . 

خدایی دیگه حالم از دست کشیدن و سایه زدن بد میشه . تکلیف دست رو که دیدم ضدحال خوردم . ظاهرا این آخرین تمرین آناتومی دسته . 

شما هم بگو آمین 

خوبه اولش به ما نگفتن آناتومی دست شش ماه زمان میبره وگرنه دووم نمی آوردیم . هی کم کم به امید تموم شدن اومدیم دیدیم شده شش ماه.  

دیروز تونستم از غروب شروع کنم و بعد شام و کارا هم یه مقدار دیگه ش رو سایه زدم . 

خوبیه طولانی بودن این مبحث اینه که من الان خیلی راحت و تو زمان خیلی کم و بدون استفاده  از پاکن میتونم مدل های مختلف  دست رو طراحی کنم و نمیدونید چقدر لذت بخشه که حس کنی به مهارت رسیدی . 

تو فکرم با رئیس  قلمچی راجب افزایش  حقوقم حرف بزنم ، خیلی بم کم داده ، اما ترس و اضطراب دارم و هنوز تصمیم  نگرفتم . اونقدر خشک و بی انصافه که میترسم بگه ساره خانم اگه فکر میکنی ما کم میدیم ، نیرو زیاد هست . حالا همش دارم فکر میکنم  درخواست  جلسه کنم ، نکنم ، اگه بکنم چی بگم ، چطور بگم ، چطور رفتار کنم . 

چیزی که هست بچه ها من الان بالاترین هزینه رو از بین مدرسه و زبانکده،  از قلمچی دریافت میکنم ، اما نسبت به چیزی که به همکاران دیگه شنیدم میده و پولی که از بچه ها میگیره ، دریافتی من خیییلی کمه . 

موندم چکار کنم . 

کار تو قلمچی پرستیژ و اعتبار خاصی داره . وقتی میگی قلمچی  هستم اصلا نوع نگاه و برخورد متفاوت میشه . و من هننننوز نتونستم  با خودم کنار بیام .  اگه بتونم این هفته یه جلسه مشاوره بگیرم با دکتر ، این موضوع  رو مطرح میکنم . 

میترسم جوری برخورد کنه ضایع بشم ، یا حتی روم نگیره ، دو روزه که پول واریز شده ذهنم آشفته ست .  من میدونم رئیس قلمچی  خیلی از مدیر حرف شنوی داره ، مدیر من یه خانمه که سنی از منم کوچیکتره  شاید پنج شش سال ، مطمئن نیستم . اما چنان نفوذی رو اون مرد رئیس  داره که خدا میدونه . و همه آتیش ها از گور این خانم بلند میشه . که کسی دل خوشی ازش نداره تو کل اون مجتمع آموزشی  . اما رئیس  عقلش دسته این خانمه ست . 

شایان ذکر است  که این خانم متأهل و حتی همسرش تو قلمچی  مشاوره خبره ای هست . 

اما این خانم انگار با همه مشکل داره . خیلی باید خدا دوست داشته باشه که این خانم بات لج نکنه یا ازت خوشش بیاد . 

اصلا از محیط های کاری استرس زا خوشم نمیاد که هی نگران ایرادهای الکی از مدیر یا رئیس  باشی .  اصلا گیجم . 

از یه طرف دلم میخواد حرفم رو بزنم ، از یه طرف نمیخوام کار قلمچی رو از دست بدم . خدایا خودت کمکم کن بهترین تصمیم  رو بگیرم و اگه حرف زدم پشیمون نشم . 

منو  جوری آشفته تصور کنید . انگار جودی ابوت دوس داشتنی رو با موهای ژولیده می‌بینید که هی داره سرش رو میخاره . 

نمیدونم چرا جودی ابوت ؟

شاید چون حتی شلختگی هاش قشنگ بود و دوس داشتنی . 

با این فرق که من موهام مرتبه ولی ذهنم خیلی ریخته پاشِ . 

خبر خوب اینکه از این پولی که گرفتم یه مقدار فقط از قرضم رو دادم و خیلیش موند ، یه تومن هم صندوق شرکت کردم ، چون دیگه ماهیانه حقوق میگیرم انشاالله،  میتونم صندوق خونگی شرکت کنم ، کاری که اصلا نمیتونستم بکنم و چقدر از این مسئله خوشحالم . دیگه حتی اگه بخوام چیزی بخرم ، میتونم قسط ماهیانه بدم ، خدایا شکرت . چقدر خوبه که سر یه تاریخی هر ماه بدونی که پول به حسابت واریز میشه . زندگیت نظم پیدا میکنه تو امور مالی .  بقیه قرض رو هم میدم انشاالله.