حرکت بین زمان

خدا نعمت های زیادی به ما داده که واقعا ارزشمند هستن .

عادت 

فراموشی 

بی‌خبری از آینده 

قلب و فکر 

از هر کدوم تو یه برهه زمانی ، احساس بدی میگیریم . از اینکه به چیزی عادت کنیم و نتونیم رهاش کنیم بدمون میاد و یا حتی یه عادت جدید رو بوجود بیاریم .

از اینکه تو زندگی مون بارها شده چیزهایی رو فراموش کنیم ، بازم شاکی و ناراحت شدیم و گفتیم آخه چرا یادم رفت ؟

و گاهی به شدت آرزو میکنیم که از آینده خبردار بشیم  . 

اگه بمون بگن یه ماه دیگه میمیری ‌

اگه بگن بیماری لاعلاج میگیری 

یا چنان میشه و چنان 

چقدر برامون این کنجکاوی و زود فهمیدن از آینده ، شیرینه و چقدر زجرآور ؟!

ممکنه خبرهای خوب زیادی هم بمون بدن ، اما همون یه خبر کافیه که بقیه روزهای عمرت رو تو نگرانی اون پیش بینی های تلخ بگذرونی . 

چقدر خوبه که عادت میکنیم و فراموش میکنیم ... 

عادت میکنیم  به فقدان ها و فراموش میکنیم خاطرات تلخ و بد رو .  

تو کتاب جدیدی که شروع کردم به خوندن ،  و دارم کم کم ازش نکته نویسی میکنم و تا تمام نشه راجبش پست نمیذارم ، نوشته فقط هنر کنید بین بازه عمری صبح تا شب زندگی کنید . نه تو گذشته  گیر کنید و نه تو کنجکاوی  آینده . 

از اشتباهات  خیلی بزرگ من ، گیر موندن تو گذشته ست . 

و نگرانی و بیم آینده . 

دیروز چیزی فهمیدم  که خیلی حالم رو بد کرد . و باید جزئیات ش برای خودم بمونه . 

شاااید بعدها ازش بنویسم ولی حالا نه .

میترسم ...

از خودم 

از آینده 

از چیزی که بنویسم و باعث ایجاد سوال و پریشان حالی  شما بشه . 

یه چیزایی جاش فقط تو صندوقچه قلب آدماست. 

و شکر فراوان  برای نعمت قلب و ذهن که کسی جز خدا بش راهی نداره ، وگرنه هیچ آرامشی برامون باقی نمی‌ماند. 

الان قلبم خیلی فشرده ست . 

و دلم میخواست یا از اول به دنیا می اومدم یا اصلا به دنیا نمی اومدم . 

یا امروز قبل فردا تموم میشدم .