هدیه دوست

دیروز یه هدیه خیلی خوب و ارزشمند از یه دوست بم رسید ، یه مچ بند شیائومی.  اصلا فکرش رو نمیکردم و خیلی سورپرایز شدم . یادتون چند وقت پیش رفته بودم بازار و گفتم برای دوستم یه هدیه دلی خریدم بدون توجه به قیمتش،  الانم از همون دوست یه هدیه دلی و بی مناسبت گرفتم که خیلی برام ارزشمنده . و خیلی خوشحالم کرد . 

همیشه گفتم و میگم دوستام بهترینند.  

چه با حضور معنوی شون چه فیزیکی،  چه با هدیه چه بی هدیه . 

مدتی از هاله خبری نیس اینجا و از یکی دو تا دوست دیگه.

شاید تلخی قهوه م دلشون  رو زده و دیگه نمیان . اشکال نداره هرجا هستن خوش باشن. خوندن پست های من ، خسته شون کرده حتما .

بگذریم ...

یه مقدار از حساب کتاب های زبانکده و قلمچی واریز شد .  هنوز بررسی هایی در زمینه پرداخت ها لازمه،  که منتظر جور شدن جلسه با رئیس قلمچی یا همون حاجی هستم . 

هوا به شدت و ناجوانمردانه گرم و شرجی شده ، حدود ۵۰ درجه.  

تایم های زبانکده قراره تو تابستون صبح بشه ، و این یعنی یه فشار کاری و روانی دیگه ، چون باید کارای صبح رو با فشار بیشتری هندل کنم . و مسلما از تایم های عصرم خالی میشه . من ترجیح میدم عصرا خونه نباشم،  ولی فعلا چاره ای نیس . بخاطر کمبود فضا تو قلمچی ، باید یه سری جابجایی ها صورت بگیره . و برنامه من خیلی ریخته پاش میشه و همه اون سوال جواب های هر روزه غیر قابل تحمله واقعا . ولی سعی میکنم کمتر حرصش رو بخورم . 

فکر نکنید من الکی حرص میخورم ، به جون خواهرزاده م ، تو خونه مون برای ریز و درشت سوال جواب میکنن و چرا چرا و چطور چطور راه میندازن و خسته میشی هر روز هی به تکرار یه چیزایی رو توضیح بدی که گاهی خیلی واضحن.

اولش حتما برام خیلی سخت میشه ولی رو دور میافتم مثل همیشه . 

باید غالب شد بر همه این خمودگی ها.