پسرها

ذات شون شیطون و پرهیجانِ ، اگه تو دلشون هم حسرت و آرزویی باشه بازم بگو بخند میکنن و همه چی رو به مسخره میگیرن . 

کلاس نهمی ها خیلی شیطون و پر سروصدا هستن . منم خب هم گاهی باشون میخندم و گاهی هم عصبی میشم بخاطر اینکه حق بقیه که ساکتن ضایع میشه . من تو کنترل کلاس اصلا مشکلی ندارم ، اون زبانکده هم که بودم همیشه سعی شون بر این بود که کلاس پسرا بدن  به من . 

یعنی به ترک دیوار هم می‌خندن ولی خداییش استاد استاد از دهن شون نمیافته.  

این شور و هیجان شون منو هم به وجد میاره و لذت میبرم . 

روزی که با نهمی ها کلاس دارم کلا از ۵ تا ۹ سرپا هستم و حرف میزنم . دیگه نه صدا برام میمونه نه پا و کمر . روزای اول هم بدتر بودم اما الان بدنم سازگارتر شده . سکشن اول با دخترا که خییییلی آرومن ولی پسرا تلافی ش درمیارن  سَرم . 

این محیط های آموزشی باعث شده دختر پسرا بیشتر فرصت دیدن و ارتباط با هم رو پیدا کنن و این تو رشد خیلی از احساسات شون تاثیر داره تو روابط اجتماعی شون . هرچند که متاسفانه خیلی هاشون اونقدر که انتظار میره مودب نیستن چه پسر چه دختر . ولی خب شاید از نگاه ما نسل های قدیمی ، این مسئله  عادی نیس . 

خیلی راحت با هم شوخی میکنن و اصلا ترسی از حرف زدن ندارن ، اینا دیگه برن دانشگاه همه پیش نیازهای ارتباطاتی شون رو پاس کردن ، نه مثل ما که تازه تو دانشگاه با پسرها روبرو شدیم و تازه می‌خواستیم تمرین سلام علیک کنیم ، تا اومدیم یه جمله هم یاد بگیریم که ارتباط بهتری داشته باشیم،  فارق التحصیل شدیم . 

و اینکه خییییلی باید حواسم باشه از چه کلمات و تشبیهاتی استفاده کنم که آقایون به منظور نگیرن و کلاس رو ندن تو هوا . 

کلا برام جالبه که بین شون قرار بگیرم و گاهی با شوخی هاشون حتی همراهی کنم . این باعث میشه از قالب‌ سخت و از قبل تعریف شده خودم یا بهتره بگم از دیفالت خودم خارج بشم و یه حال دیگری رو هم حس کنم .