خواب ابدی

اینقدر این روزا جسمم و روحم خسته ست که ظهر که میخوابم اینقدر خوابم عمیق و شیرین میشه که دلم نمیاد بلند شم . دلم نمیاد بیدار بشم ، حس میکنم به اندازه حدودا دو ساعت یا کمتر ، مغزم استراحت میکنه و زندگی رو خاموش میکنه . 

شب ها اونقدر لذت نمیبرم . کابوس میبینم و افکار آزاردهنده روز شب ها تو خوابم شکنجه م رو ادامه میدن . 

واقعا خسته م و دلم میخواد به خواب چند روزه برم . 

اما میدونم باید شاکر باشم  که بیدار میشم از خوابی که خیلی ها بیدار نمیشن . 

اما راستش بخواید با رضایت کامل و خرسندی و نه از روی ناشکری ، دلم میخواد خواب به خواب برم . یک مرگ خاموش . ایست قلبی یا سکته مغزی . 

اصلا دنبال جلب محبت کسی نیستم و مهرطلبی نمیکنم یه جوری به این باور و رضایتمندی رسیدم . 

ببخشید که وبلاگ دوستان نمیام یا اگه بیام تند میام و میرم . واقعا وقتم محدوده و زمان آزاد زیادی ندارم .