فقط یک لبخند

فقط یه لبخند 

فقط یه لبخند بذار به یادگار 

فقط یه خاطره شیرین بساز که ریشششه بزنه تو عمق وجود من 

برای فرداهای دوری و نبودن ، مراقبت کردنش با من 

درونم رشد کنه و بشه یه درخت کوچولوی پر ثمر 

فقط یه لبخند ، فقط یه خاطره 

برای خواهرم که هنوز بعد فیزیوتراپی  هم نمیتونه حتی  سر پا بشه ...

برای همین خواهرم و شوهرخواهر عزیزکرده چندین ساله،  که آقا زد به کاسه کوزه شون و من به جاش آب شدم رفتم زمین از خجالت و من زنگ زدم عذرخواهی کردم و دلداری دادم ...

برای این خواهرم که بعد یه سال اومده بود با بچه ش مهمانی و دیروز شوهرش اومد دنبالش ... با ناراحتی و توهین و خاطره تلخ رفت ...

برای همه بی کسی های مان  

بی آشیان بودنمان

برای همه چیز دلم میسوزه ...

ازبس این دو روز غصه خوردم و حرص ، دیشب از شدت سردرد دلم میخواست سرم بکوبم تو دیوار... تا صبح نخوابیدم .

و به سختی همچنان دارم بر کنترل خودم کار میکنم .

خیلی بیشتر از قبل اینجا خودم رو  سانسور میکنم . 

جدیدا به خودم نهیب میزنم که  خیلی هم زیاد نوشتم و زیاد گفتم  و زیاد صادق بودم اینجا و نکنه کسی آشنا گذرش به این خونه تاریک من تو کوچه بمبست برسه و بگه عه ساره این تویی!!!

پست رو رمزدار نکردم هم بخاطر اینکه اولا قصد تفصیل ماوقع نداشتم ،  دوما همه خوانندگان خاموشم که گاهی با یه پیام یه جوری روشن شدن که ته دلم کلی امید ساختن و رمز ندارن و بشون بی احترامی میشه ، ( البته که نمیشه کلا این کارو کنم و جایی لازم میشه پست رمزدار بذارم ) و سوما بخاطر دیده شدن پی‌نوشت. 

پ . ن 

در جواب خواننده محترم که راجب چالش منو زیر سوال بردن ، 

و ناراحت نیستم ازشون ولی لازمه چیزی بگم . 

من هر چیزی راجب خودم و آقا محسن نوشتم فقط عییییین همون کلمات بود  نه سرسوزنی  کمتر و نه بیشتر . 

اتفاقا ایشون بعد از چند روز که پست رو خونده بودن با خنده بم گفتن اصلا گزینه مناسب خوش گذرونی نیستن  ذاتا . حالا نه که با من ... 

خب شایدم من باید حتی تو رویام هم کسی رو بی اجازه نبرم و یا نامی نیارم.  

ولی دیگه لازم نیس بیاید رویای منو هم دستکاری کنید ...

نمیشد مهربان تر باشید ، نمیشد سر سوزنی همراه تر باشید !!!

اگه بلد نیستیم یا به هر دلیلی نمیخوایم محبت کنیم یا انرژی مثبت بدیم،  فکر کنم دیگه حداقلش اینه که سکوت کنیم . 

جایی که گُل نمیکاری خاک رو هم نَکَن . ( این جمله همین الان از عمق وجودم خلق شد و هیچ جا نشنیدمش،  شایدم شما شنیده باشید ) 

هیچ وقت تو زندگیم تو ذوق کسی نزدم ، همیشه حتی اگه چیزی باب میل و افکارم نبود سکوت کردم ، بهتر از این بود که طرف رو آزرده کنم و انرژی منفی برسونم .

اگه طرف گفت به نظرت لاغر شدم ، بش نههه نمیگفتم میگفتم آره بهتر شدی حتی با اینکه چاق تر هم شده بود . 

یا هر مورد مشابه دیگه ای ..‌ 

اگه کسی گفت دلم برات تنگ شده منم میگفتم منم دلم برات تنگ شده .

اگه میگفت دوست دارم منم میگفتم منم دوست دارم حتی با ذوق بیشتر .

محبت ها رو بی محل نکردم ... حتی اگه دلتنگ نبودم یا حتی اگه اون لحظه واقعا حس دوس داشتن نکردم . هیچ وقت هم حس نکردم دارم با تکرار اون جمله به طرف ، خودمو گول میزنم نهههه ، چون حتما گوینده راهی به دل من داشته و غریبه تو کوچه خیابون نبوده که بگه دلش تنگه یا دوستم داره منم زود کپی پیست کنم . 

مسلما این حس دو طرفه بوده! 

خب شخصیت آدما با هم فرق داره ، توقع ندارم همه مثل من باشن ،  اونقدر هم شعور دارم که طرف رو درک کنم ازش به دل نمیگیرم.  

شاید بعضی ها فکر کنن بخاطر اینکه شخصیت ضعیفی داری و یا اعتماد به نفس پایین . واقعا اینجوریه ساره ؟  نه من اینجوری فکر نمیکنم ،  این طبیعت مهربون منه که بر غرورم و یا اون شخصیت محکم و معتمد غالب شده  ، پس اشکال نداره بگذار فکر کنند من ضعیفم . 

به قول تیلو حواسمون به اطرافیان مون و محبت کردن هامون باشه .