خونه امن من اینجا

اینجا رو نداشتم چکار میکردم ..‌.

دیشب که اومدم خونه فهمیدم به خواهرم اکسیژن وصل کردن ، غصه بزرگی بود ، و نتونستم تحمل کنم بازم زنگ به این و به اون تا فهمیدم اکسیژن کمکی وصل کردن بخاطر کمک به ریه و پسر بزرگش گفت نگران نباشید حالش خوبه و خطری نیس . از اونجایی که این خواهرم خییییلی برای مادر و مخصوصا آقا عزیز هست ، و همیشه پیشش میرفتن و تنها جایی بوده که واقعا احترام و آسایش واقعی از اون خانواده میگرفتن ، براشون ویژه ست . فضای بدی حاکم بود داداش بزرگه گفته باید به مامان و آقا بگید،  اگه زبونم لال  ...  اونوقت چطور میخواید این پیرزن پیرمرد آروم کنید . ولی موندیم چه کنیم . تو شرایط عادی هم همیشه آقا سرکوفت این خواهر رو بمون میزد و چشمامون کور کرده بود حالا اگه بفهمه عزای عمومی راه میندازه و دیگه نفس نباید بکشیم ، تلویزیون روشن نکنیم و لبخند بی روحی نزنیم  و مامانم که ناراحتی قلبی داره و همین حالا هم اوضاعش خیلی رو به راه نیس و فعلا ساکت موندیم بلکه امروز هم بخیر بگذره و خبر بهتری بشنویم . 

دیشب از شدت ناراحتی و نگرانی کابوس دیدم ، دیدم مرده  

و با صدای بلند هق هق گریه های خودم پریدم و دیگه بغضم شکست و امون نداد . کلی دعا کردم تا صبح و دیگه خوابم نبرد . با خدا معامله کردم که یه چیزی از من بگیره اما اتفاقی برای خواهرم نیافته.  مامانم میشکنه خورد میشه ... آرزوی یه عمرم رو باش معامله کردم و گفتم به جاش سلامتی خواهرم رو بده و من چیزی نمیخوام . 

و سردرد بدی دارم .

همیشه بدتر از اونچه که تجربه میکنیم هم هست . خدا نصیب کسی نکنه که عزیزی از دست بده.  

خدایا همه مریض ها شفا بده . 

حال و روز این خونه رو تاریک تر از این نکن التماست میکنم