کوچه‌های بن بست

خیلی وقت کم میارم . همش درحال بدو بدو هستم ولی کم میارم .

بدو بدو حتی غذا میخورم و کارای شخصی م میکنم . روزا برام تند و تند تموم میشه هی شنبه میاد و پشتش پنجشنبه.  شروع یه هفته به پایانش انگار چسبیده . هنوز شنبه رو نفهمیدم میبینم جمعه اومده. 

گاهی به خودم میگم ساره تو فقط داری میدوی ولی لذت نمیبری.  یکم توقف کن ... یکم سرعت کم کن ... گاهی ترمز کن ... ولی نمیتونم موتور فعالیتم از ۷:۳۰ صبح کار میکنه تا ۱۲ شب . این روزا حتی تو خواب هم دارم فکر میکنم که تابلوم چقدر طول میکشه ... کجاش باید رفع ایراد بشه و مرحله بعد باید از کجا ادامه کار بدم .

نظرتون راجب کوچه های بن بست چیه ؟

من کوچه‌های بن بست رو دوس دارم ، چون بهت توقف میدن و حس میکنی به جایی رسیدی که ته داره . خب تو زندگی این قضیه تعریفش خیلی متفاوته . بن بست یعنی به ته رسیدن همه تلاش ها و آرزوها . رسیدن به یه دیوار و دیگه رد نشدن . معانی منفی زیادی داری . یعنی راه بسته است و باید به عقب برگردی و مسیرت عوض کنی .

حالا من با تعریف شخصی خودم کوچه‌های بن بست رو دوس دارم به عنوان یه جایی که فقط فرصت استپ کردن و سکوت و آرامش بده . جایی که بتونم موقتا بشینم نه اینکه بدوم . بعد هم که آروم شدم برگردم به همون مسیرهایی که توشون بدو بدو میکردم . آخه گاهی واقعا به خودم که میام میبینم تو هیچی خونسردی و ریلکس ندارم ، آخه چرا این همه هل و عجله . به کجا قرار برسم . البته تا حد زیادی این تلاش ها برای کسب درآمد بوده و اتمام دوره طراحی ... تند تند همه کارا میکنم که زمان خالی کنم برای آموزش ها و کلاس های خصوصی م و البته برای طراحی کردن که محدود شده به صبح ها .

ترم رو به اتمام...

تابلوم خیلی کار داره دیگه ...

۵ ماه خیاط قراره یه مانتو به من تحویل بده ... دیگه بدقولی ش از حد گذشته و دیگه بش پیام ندادم گفتم از خودش خجالت بکشه . منم مانتو نمیخوام فعلا .

تو پست های جایزه دار اینستا شرکت میکنم شاید یه جایزه ببرم . جایزه بردن برای من که خیلی لذت بخش حتی تو این سن . فعلا که هیچی برنده نشدم تا حالا ، اما میخوام روی این شانس رو بمالم به خاک ، یعنی چی هرچی شرکت میکنم برنده نمیشم بااااید برنده بشم . حتما یه روز میام میگم که برنده شدم .