آغوش خدا

 خدا رو شکر دیشب تونستم بعد از سه شب بهتر بخوابم . دیگه تا دیشب با چشم درد و سردرد شدیدی رفتم تو جام و دعا و صلوات خوندم تا خوابم ببره . حالا خدا رو شکر خیلی بهترم سرحال ترم .

قبلا بتون گفته بودم که خونه همسایه پیشی رو نگه میدارن.  دو ماه پیش توافق کردیم که واکسنش بزنیم البته پیشنهاد اونا بود وگرنه من پول اضاف ندارم . بردن واکسنش زدن و ما هم نصف هزینه رو پرداخت کردیم.  

و قرار شد دیگه نذارن بره بیرون . اما یه هفته بعد اونقدر میومیو کرده بود که مجبور شدن بذارن بره بیرون . یه روز کامل تا 12 شب بیرون بود تا برگشته بود اونجا . منم گفتم خب هزینه الکی کردیم و دیگه تکرارش فایده نداره . چون باید ماهی یه بار و بعدا سه ماهی یه بار واکسن بزنه . اونام گفتن آره دیگه نمیزنمیمش.  ولی این بار تونستن نگه ش دارن و دیگه بیرون نیومد . یه دو بار قبل کرونا آوردنش خونه ما که ببینیمش.  تپل و سنگین شد و جون گرفت . کم کم حس کردیم حامله ست . 

پریشب ساعت 3 شب پیشی فارغ شد . دختر همسایه تلفن کرد و خبر داد . و واقعا تو این مدت خوشحال کننده ترین خبری بود که شنیده بودم . چقدر ذوق زده شدم.  همیشه نگران این بودیم اگه چند تا بچه بیار اون وقت چه کار کنیم . از دختر همسایه پرسیدم چند تاااااااا؟  گفت فقط یکی به دنیا آورده.  شاید برای شما جالب نباشه اما به من و مامان و خواهر برادرم خیلی چسبید.  عکس بچه رو فرستاد . یه گربه خاکستری با راه های مشکی عین خود پیشی و کمی تپل.  اونقدر همسایه ، پیشی رو خوب تغذیه میکنه و جای خوابش راحته که بچه هم جون دار به دنیا اومد.  یه پیشی کوچولوی ملوس.  الان عکسش شده عامل لبخند و ذوق من . دوس داشتم بیام بنویسم که پیشی کوچولو که با اون سختی بزرگش کردیم حالا مادر شده . کی فکرش میکرد بتونیم تا اینجا برسونیمش.  لحظه زایمانش رو تو تنهایی تصور کردم و یادم افتاد اون تنها نبوده خدا کنارش بوده. 
دلم میخواد خدا به من هم نزدیک تر بشه و خودشو به من بچسبونه.  البته صد البته این منم که باید خودمو به خدا نزدیک تر کنم . اما کاش کمکم کنه خودش هم منو بکشه تو آغوشش.