زندگی شیرین

چند روز چیزی برای نوشتن ندارم. روزها مثل همیشه به کار و نقاشی میگذره.  سر کلاسام خیلی خوشحال و سرحالم و پای نقاشی و طراحی .

بقیه لحظات زندگی روتین وار پیش میره و البته با یه سری نگرانی ها .

دیروز تو باشگاه قبل از شروع یوگا ، حرف سر مقدار خواب و فعالیت شد . یکی میگفت دختراش ساعت 5 عصر از خواب بیدار میشن . اینجور وقتا سرم سوت میکشه از تعجب .

من تو عمرم فقط یه بار اونم تو خوابگاه شیراز که بودم و صبح که هم اتاقی هام میخواستن برن کلاس ، بدخواب شده بودم . وقتی دوباره خوابم برد و بیدار شدم دیدم ساعت 11.20.  بسیار متعجب از خواب پریدم و گفتم چی شد که من تا الان خواب بودم . البته امتحان نداشتم ولی درس و ترجمه همیشه داشتم . خلاصه نمیدونم چطور رفتم تو اون خواب . و اون بار اول و آخر من بوده .

یه عمر هر روز بین 7.30 تا 8.30 نهایت خواب موندن منه.  روزای تعطیل شاید تا 8.15 یا 8.30 بخوابم . بعد بلند میشم و به کارام میرسم .

خلاصه منم از روال زندگی م که گفتم و بیداری هام و همه فعالیت هایی که دارم. .. یکی از دخترا که فکر کنم  23 یا 24 سالشه.  گفت وای خوش به حالت چه زندگی شیرینی داری

زندگی شیرین ...

چند بار از ذوق جمله ش رو تکرار کرد . منم میخندیدم   . چون بیچاره خبر از اون روی تلخی زندگی من نداشت .

خبر نداشت که من با چه همت و چه زحمتی ، یه سری چاشنی به زندگی م اضافه کردم که حالا شیرین به نظر میرسه .

و صد البته من جنبه شیرین زندگی م رو دوس دارم و براش ارزش قائل م . و به ایجادش افتخار میکنم .