روح و جسم آویزون

امروز هم حال فیزیکی و هم حال روحی م خیلی بده . نه فکرم مال خودمه و نه بدنم . شل و آویزونم.  اخبار و اتفاقات بد مرتب و از همه جا دیده و شنیده میشه . از بچه های مریض تو پیج های اینستا گرفته تا خیلی چیزای دیگه که در نزدیکی خودم اتفاق میفته.

از زیادی کار دستم پریروز ورم کرده بود از قسمت ساعد و چقدر ناراحتش بودم و درد میکنه هنوز البته بهتر شده امروز خدا رو شکر.

معنویات درونم خیلی داغونه.  خدا عاقبت بخیرم کنه .

دلم میخوات  امروز برم مراسم عزاداری و دل سیر گریه کنم . گریه کنم به حال خودم چون امام حسین نیازی به اشکای من نداره . گریه کنم به حال بدم.  و به حال آدمیت پر گناه مون .

 اصلا اینجا نوشتن هم دیگه فایده نداره و حالم رو بهتر نمیکنه . شاید اگه جا داشت که این وقت رو با چیز دیگه ای پر کنم دیگه هیچوقت پای وبلاگ نمی نشستم و با نوشتن این حرفها خودم رو در معرض قضاوت های خواننده ها قرار نمیدادم .

مسلما خدا از خوب و بد من آگاه تره و حسابم رو نگه میدارد . ترجیح میدم با خود خدا حساب کتاب بشم تا با بنده ش.

از این کابوس ها خسته شدم . کاش به حق این روز فرجی تو زندگیم بشه و نجات پیدا کنم . فرج برای من فقط مفهوم ازدواج نداره نه ، من دلم میخوات  نباشم دلم میخوات به آسمون برم .

خدا همه رو عاقبت بخیر کنه ...