سرتیتر دردهای من

واقعا نمیدونم چکار کنم که سر سوزنی حس زندگی و امید در وجودم جریان پیدا کنه. از حال خودم خیلی خسته م و این حرف و حال دیگه زیادی تکراری شده . خیلی دارم به مشاوره رفتن فکرمیکنم اما هنوز نتونستم یه مورد مطمئن و متخصص پیدا کنم. چون شهر کوچیکه و نمیشه پیش هر کسی برم.

 واقعا هرکس ظاهرم رو ببینه یا سری به مطالبم بزنه پیش خودش میگه خب این دختر چشه ، چه مشکلی داره.

داشتن خواهر و برادر مریض، یه پدر فوق العاده سختگیر ، مجرد و تنها بودن ، نداشتن یه کار و درآمد نسبتا خوب ( البته سرکار میرم توی یه زبانکده تدریس میکنم) ، خستگی های جسمی و روحی شدیدم که روز به روز کهنه تر و عمیق تر میشن ، اینا همه سرتیتر دردهای منند. که نوشتن از هر کدومشون کلی وقت و حوصله میخوات و خیلی ناگفته های دیگه که حتی تو دنیای مجازی جرات گفتن شون رو ندارم.

سالها و سالهاست که هی دعا کردم و هی از خدا خواستم و خواستم و خواستم اما هنوز سر جام موندم و چیزی از تو آسمون تو دست و دامنم نیفتاده.

خدایا منم بنده تم چرا فراموشم کردی چرا جوابم نمیدی چرا بیخیالم شدی . یه گوشه چشمی به منم نگاه کن تروخدا ...