م مثل مرگ

چقدر دوس دارم بمیرم. خیلی خسته و پوچ و نا امید و افسرده شدم خییییییلی.

به حدی که حتی میل به غذاخوردن ندارم . خنده هام به شدت کمرنگ و احیانا زورکی فقط جهت همراهی با اطرافیان بوده.

از بودن و موندن و تحمل کردن بیزار شدم . از زندگی و نفس کشیدن بیزار شدم ازش متنفرم.

کاش میمردم و راحت میشدم البته راحت که چه عرض کنم اونجا هم راحتی نیست اما به این دنیا ترجیحش میدم.

نای راه رفتن و جنگیدن با زندگی را ندارم . دلم مرگ میخوات با یه خواب ابدی.