طولانی مثل راه رفتن های امروز

امروز صبح کارام زود کردم و ورزش کردم و تقریبا ۹:۱۵ از خونه زدم بیرون و ۱۱:۳۰ برگشتم . یعنی هلاک شدم از راه رفتن ۶۵۳۸ قدم زده بودم به غیر از چند باری که تاکسی گرفتم . من قبلا همه جا با تاکسی میرفتم اما از وقتی پیاده روی رفتم دیگه به خودم توانایی و همت پیاده رفتن های زیاد دادم که این تغییر رو مدیون همون مدت کوتاه پیاده روی هستم . حس میکردم مغزم تو آفتاب داره تو روغن خودش سرخ میشه و بدنم تو اون حد گرما و رطوبت آب‌پز. خدایی آخراش دیگه نا راه رفتن نداشتم خودمو کشون کشون رسوندم خونه . 

رفتم مدرسه و باز یه سری مدارک بردم . 

و کاری که مدتها تو برنامه م بود رو امروز انجام دادم ، میخواستم برم بهزیستی و شرح حال الانی خواهرم رو بدم . دلم پر بود ، موقع حرف زدن اشک هام سرازیر میشد و مددکار گوش میداد . از کل خدمات بهزیستی، خواهر من فقط یه حقوق خیلی ناچیز میگیره . گفتم چرا مددکارش روال بیماری مددجو رو دنبال نمیکنه . اول رفتم پیش مدیر بخش، وقتی پروفایل خواهرم رو باز کرد با تعجب گفت شما پرونده تون خیلی قدیمی شده و حتی از موعد کمسیون تون که فقط ۵ سال عمر داره ، یه سال رد شده و شانس آوردید که همین حقوق هم قطع نشده ، گفتم خب مددکارش نباید پیگیری می‌کرد ببینه طرف مرده یا زنده ست . گفتم اینقدر برای هرکاری میگید ببرید بیاریدش که بخاطر سختی این کار و اذیت شدن خواهرم، ما بیخیال شدیم . اما حالا من اینجام چون حالش خییییلی بدتر شده . 

از شرایط کنونی خواهرم ، زخم بستر ، درد های خواب و بیداری ، بهداشت و خیلی چیزا باشون حرف زدم و اونا خیلی ناراحت شدن . قرار شد یه کمسیون هماهنگ کنیم که اگه دکترش قبول کنه با ویدئو کال معاینه بشه اگرم نه باید هرطور هست حضوری ببریمش . گفتن ما ویلچر و تشک مواج و یه سری خدمات میتونیم بدیم ولی باید کمسیون جدید بره . حتی بش گفتم ما این مدت همه این کارا رو با هزینه های شخصی مون انجام دادیم . اما من پای یه درد اینجام که خواهرم تا کی تو این وضع بمونه . و اطرافیان هم واقعا دیگه توانایی ندارن . 

این کار از نظر من خیلی مهم بود . به خودم احسنت گفتم که رفتم و حضوری صحبت کردم . حتی گفتم کارشناس شما چند سالی یه بار میاد اتاق ها نگاه میکنه چندتا سوال شفاهی میکنه و بدون اینکه کوچکترین کار عملی انجام بده ، میره تا چند سال دیگه . 

حالا باید داداشم که همیشه کاراش رو پیگیری می‌کرد، یه سری مدارک ببره تا کمسیون بریم و ببینیم چکار میتونن براش بکنن . 

انگار یه باری از دوشم برداشته شد . 

از همون جا رفتم تأمین اجتماعی ، و اون سوال و فکرهای سیاهم رو از کارشناس پرسیدم ، ایشون گفت فقط حق اولادت قطع میشه ، و اینکه من تو کل حقوق یه مبلغی مخصوص خودم دارم که تو این شرایط از من و اسمم حذف شده و بین بقیه اعضای خانواده تقسیم شده . 

بم نخندید ... اما خیالم حالا راحت تر شد . 

و اینکه تصمیم گرفتیم تا جایی که میشه راجب موضوع بیمه و خارج شدن از تکلف پدر ، اصلا جلو مامان حرفی نزنیم . که نه داستان بشه و نه حرص بخوره و با حرفاش منو حرص بده . 

بعد رفتم کادوی دایی رو که یه نقاشی بود دادم قاب بگیرن . و یه جعبه شکلات گرفتم که ببرم بام . 

دایی امشب پیام داده میگه اتاقت آماده کردم دایی 

خدا میدونه چه ذوقی و چه لبخند گشاده ای داشتم من . 

امروز دیگه کلاس هام کامل تموم شد . 

دو شب و دو روز خیلی بدخواب شدم خییییلی.  

فردا باید تکلیف طراحی م ارسال کنم . 

سوالات مدرسه چند تا ویرایش میخوان که یادم نره انجام بدم . 

وسایل رفتنم رو آماده کنم