رفیق جونام

یه شبایی  پیش میاد باوجود خستگی اما انگار بدنم و روحم خواب نمیخواد ، میدونم چی میخوام اما شرایط اجراش رو ندارم . چنین شبایی دلم میخواد تو اتاق خودم باشم بشینم پشت میز کارم ، طراحی کنم ، یا حتی مطلب بنویسم ، یا کتاب بخونم . چراغ اتاقم روشن باشه کنترل کولر هم دم دستم باشه هروقت سردم شد فقط کولر خاموش کنم . یه موسیقی هم پلی کنم و شایدم یه نوشیدنی  خنک یا گاهی گرم رو میزم بذارم و بخورم . 

فانتزی فنجون قهوه روی میز ...‌ عین این باکلاسا

البته من قهوه دوس ندارم ، دیگر نوشیدنی  های هم خانواده ش رو ولی  پیش بیاد میخورم . 

اونقدر کار میکردم یا کتاب میخوندم که خسته بشم و تا بپرم تو تختم خوااااب عمیقی کنم تا ۱۰ صبح . نه کسی منتظر کمک هام باشه ، نه صدام بزنن و نه نگران باشم . بعدم بلند شم یه دوش بگیرم و یه صفایی به مو و صورتم بدم و بشینم پای کار ، برای ناهار هم سر کیف و میلم یه چیزی بپزم.  

بیشتر همون قسمت مربوط  به شبش برام مهمه ... چون گاهی شب ها و حتی ظهرها دوس ندارم بخوابم . یه حس هیجان درم زیاد میشه که فقط پیش بردن کارها رو میخواد ، حالا چه هنری چه کاری و شغلی . 

وقتی مثلا قراره ۱۰ تا ویدئو  نگاه کنم ، چرا نباید شب هم بتونم حداقل یکی رو قبل خواب بررسی کنم . چرا همه اوج فعالیت های من محدود شده به تایم صبح . و اگه یه روزی بیرون کار داشته باشم،  بقیه برنامه هام عقب میافتن تا روز بعد ، ولی اگه اتاق داشتم میتونستم شب ها کار کنم و از فشار روانی و ذهنی م کم کنم ‌ . 

من اگه اتاق داشتم خیییلی بیشتر ازین کار میکردم حتی پای ترجمه کتاب هم می‌نشستم.  

میدونید که یکی از آرزوهام  ترجمه کتاب هست . اما چون تایم تحویل کار سه ماهه هست ، من نمیتونم . 

فکر کنم ترجمه کتاب بمونه برای روزهای پیری م ، که دیگه کسی دور و برم نیس . 

چقدر دلم سفر میخواد . کاش تا آخر این تابستون قبل از شروع مدارس بتونیم یه سفر اوکی کنیم.  یه حرفایی زدیم ولی چقدر عملی بشه خدا میدونه . 

دوتا کلاس زبانکده  امشب تموم شدن ، هفته بعد ادامه پیدا میکنن ، احتمالا یکی دو روز دیگه پول شون میگیرم و میذارم برای روکش دندان . خودم یه مقدار از قبل کنار گذاشته بودم اینم بذارم فکر کنم بتونم اقدام کنم و قرض نکنم . پول دو تا کلاسم میشن ۱۲۰۰ . درآمد  زبانکده  برام خیلی کم شده . چون بخاطر کم بودن شاگردها ، تعداد جلسات کمه و درنتیجه  دریافتی منم کم میشه . 

از قضا  کلاس های تابستونه  قلمچی هم امسال بخاطر کم بودن ثبت نام ها ،  مختلط  برگزار میشه و اینم یعنی کم شدن سکشن های من و کم شدن دریافتی م . اونقدر شهریه ها رو بالا برده که ثبت نامی  ها کم شده ، حالا این در شرایطی هست که حقوق من اونقدر اضافه نمیشه . 

اینجا جدیدا شرکت ها به پرسنل رسمی شون یه کارتی بنام پتروکارت  دادن که نمیدونم چقدر ماهیانه شارژ میشه برای هر نوع تسهیلات که بخوان از استخر  و باشگاه و رستوران بگیر تا مراکز آموزشی . یعنی حتی برا نفس کشیدن شون بشون پول میدن . و این باعث تورم و بالا رفتن هزینه های آموزشی و رستوران و بازار شده،  که عملا آسیبش رو اون نیروهای آزاد و بازاری و بیکار میخورن .  شرکتی ها کم امتیاز نداشتن والا این دیگه لازم نبود . من حسود نیستم ما خودمون یه زمانی شرکتی بودیم  مزایایی هم داشتیم البته یک سوم مزایای حالا نمیشد چون پدر من کارگر بود و با کارمند و مهندس شرکتی فرق داشتن . ولی حالا دیگه ضررش به بقیه میخوره . مثلا خواهرزاده  من باید با هزینه خیلی بالا کلاس های قلمچی رو ثبت نام کنه ، یا حتی به جای سه کلاس فقط یه کلاس بره .  

هم خوبی هم بدی تو تعادلش خوبه .

 هم قحطی هم فراوانی.  

آدمیزاد از هر دوش به خطا میره . کاش حداقل بخشندگی هم داشته باشیم و دستی به کمک بگیریم . 

از اتاق خواب به کجا رسیدم . به پتروکارت ... 

شب بخیر رفیق جونام .