استیک جادویی

امشب آرزو داشتم و دارم که دنیا رو پر از عشق و مهربونی کنم . پر از بخشش،  پر از حس های خوب . 

کاش قدرتش رو داشتم .

کاش استیک جادویی داشتم . بال میزدم اون بالای بالااااااا و استیک رو تکون میدادم رو کل دنیا و پر از اکلیل عشق و مهربانی ش میکردم . 

در خودم و خانواده م بعد از پدر ، جای خالی صبر و محبت رو بیشتر حس کردم و دلم میسوزه از عمری که آدم ها و مخصوصا اعضای یه خانواده کنار هم اما با فاصله خیلی زیاد از هم ، فقط سر کنن . 

سالهاست ما آدم ها بخاطر سختی های زندگی و کم شدن صبرمون خیلی پرخاشگر و کم طاقت شدیم.  کاش بتونیم مهربون تر باشیم.  ولی قطعا میتونیم سعی کنیم . سعی کنیم مهربونی و خوشحال کردن اطرافیان  رو تا حتی کوچکترین  حالت تو برنامه زندگی مون بذاریم . من از فردا بیشتر روش تمرکز میکنم .