تو این لحظه خیلی عصبانی ام . دیروز که یه روز پر تنش بود از ساعت ۷ صبح تا آخر شب . حالام خیلی خسته م ، چشمام خسته و خشک اما خیس اشک میشن گاها . 

دیروز عصر اومدم دیدم خواهرم فقط به کمک اون یکی خواهرم لباساش عوض کرده و این یعنی نمیخواد فعلا بره حمام و این یعنی ما هم فعلا محرومیم از بیرون رفتن . اونروزم بش گفتم ما بخاطر تو محروم شدیم  میگه خب شما برید ، بش گفتم چیزی میگی که اصلا نمیشه .  مامانم و خواهر برادری بخوایم بریم و اون تنها بمونه تو خونه ؟ اینجوری که کوفت مون میشه . یعنی تو این لحظه کارد بزنید خونم درنمیاد . 

چرا انتخابش اون خواهره اما هر روز و هر شب من از خواب و استراحت افتادم ... یعنی این سوال هر روز داره منو از داخل میخوره .

درمورد بیرون رفتن هم ... مگه اینجا چقدر هوا سرد میمونه ، مگه چقدر هوای خوب و خنک داریم . چشم به هم بزنیم آخر بهمن شده و بعدش وارد گرما و گردوخاک  میشیم . دلم میخواد زار زار گریه کنم بخدا نه فقط بخاطر اون پیک نیک ، بخاطر خیلی چیزا . 

کاش هیچ وقت به دنیا نیومده بودم .