خرکیف

میخوام یه کم از خرکیف شدنم بگم براتون .

خودم خنده م میگیره.  برای منی که همیشه گیر بدو بدو برای همه بودم خیلی شیرینه که یه جا بشینم مثلا اتاقم باشه و مسئولیتی گردنم نباشه . برای اولین بار تو عمرم دیشب ساعت ۱۰ چرتم گرفت،  بدون نگرانی و انتظار  اومدن داداشا برای خودم خوابیدم . چه کیفی داشت . 

از چه آزادی های فکری میشد رها باشم ، حتی به همین کوچکی . 

دیشب نتونستم خوب بخوابم تا صبح ، با اینکه ۱۰ شب خوابم برد ولی بعدش ریخت به هم . 

مامانم برام غذا جدا میاره،  من دلم اونقدری میسوزه که تا بخوام تشکر کنم بغض خفه م میکنه . اصلا آماده خوری یاد نگرفتم.  

برام میوه میاره ،، گاهی هم که شرایط خودم جور نباشه دمنوش برام درست میکنه . 

فکر کن بخواد تنهایی اون همه کار انجام بده . ناراحته و حس تنهایی میکنه . 

من تو اتاق گاهی خسته میشم اما چاره ای نیست.  یا تو گوشی هستم بیشتر وقت یا لپتاپ.  

دارم با همکارام یه چیزای آموزشی پیشرفته برای زبان و آموزش اون ، یاد میگیریم و به تجربه های جدید رسیدم . اینم یه فرصته که نباید بسوزه. 

اون کلاس آموزشگاه  هم تموم شد . همین دو جلسه تو خونه خیلی سخت بود برگزاری ش . راحت شدم.  

بقیه هم موندن تا قرنطینه م تموم بشه .