چشم‌هایش...

بیشتر تایم تعطیلات ما معمولا به فیلم نگاه کردن سر میشه ، هم خارجی هم ایرانی، هم سریال هم سینمایی.  

فیلم شبی که ماه کامل شد ، برعکس همه اون تعریف هایی که شنیده بودم و اونقدر مشتاق بودم ، از دید من قشنگ نبود ، خسته کننده و طولانی و ظالمانه.  تصورم نمایش یه عشق پر شور و طولانی بود اما داستان چیز دیگری بود که من اصلا خوشم نیومد. 

سریال ریکاوری هم مسخره بود در ۸ قسمت.  .

حالا هم کرگدن... که اینقدر داستان از اولش پیچیده و پر از سواله که نگو و نپرس ، اما خوب یا بد همین باعث میشه هی بخوای قسمت بعدی رو ببینی .

نقطه مشترک سریال کرگدن و ریکاوری متاسفانه خیانت در عالم رفقاست. 

که آدم حس میکنه مد شده ... چون موضوع حداقل دو سریال هست تا اینجا که من دیدم. 

و سریال های خارجی بلک لیست و نگاه و ... 

Black list 

The catch 

که معمولا من دست و پا شکسته میبینم ، دوبله فارسی داداشم میاره و با خواهرم یه سر نگاه میکنن ، چون بیکارن ولی من هی باید بلند شم .

دیروز فقط تونستم اتود اولیه سفارشم رو بزنم ، هنوز کار نکردم .

چشماش پر از تنفره  ، صاعقه تنفر از چشماش با شدت تیزی به وجودم برخورد میکنه ، آخه چطور یه پدر اینقدر از بچه ش متنفر میشه . 

خیلی تو ذهنم کنکاش میکنم که چطور میتونم از این خونه برم و داغم به دل بی محبتش بذارم ، اما هیچ راهی پیدا نمیکنم . فقط از خدا میخوام کمکم کنه .

دلم یه سفر میخواد ، از عمل دستم که تیر ۹۸ بود از شهر درنیومدم.  دلم هوای تازه و متفاوت میخواد . یه جای دیگه چشمام شب بشه و چشمام صبح بشه ، صبونه و ناهار با اشتها بخورم و از طبیعت لذت ببرم .

هنوز مزه سفر آخرمون به شیراز برای عمل دستم ، حتی با یادآوری شیرین و خاصه.  چقدر دلم میخواد تکرارش کنم . 

 

عقده ایموجی دارم بچه‌ها،