تجربه مجازی

دیروز یه گروه تو واتس اپ و یکی تو ایتا تشکیل دادم برای آموزش مجازی نقاشی و طراحی. 

ایتا رو که خیلی ها نداشتن یا نتونستن جوین بشن.  مجبور شدم یه گروه وات تشکیل بدم . چه پروسه طولانی بود تا به مخاطبین م اطلاع بدم و بخوام جوین بشن و دوستاشون دعوت کنن . حالا خیلی ها میامدن پی وی سوال جواب میکردن یا حتی لطف میکردن آرزوی موفقیت میکردن برام . تمام صبح تا ساعت حدودا 4 من گیر همین کار بودم . خیلی ها هم محبت کردن و تو استوری هاشون لینک منو تبلیغ کردن .

چقدر من دوستای خوب دارم . خدا حفظ شون کنه  

نتونستم ظهر اصلا بخوابم و تا شب گیج بودم و چشمام داغ کرده بود . کلی هم مشاوره از دوستان گرفتم که به دردم خورد. 

هنوز که هیچ درخواستی نداشتم . البته از روز اول  توقعی نیس .

آموزشگاه مون داره بررسی میکنه ببینه میتونه کلاس مجازی راه بندازه یا نه .

هوا خیلی گرم شده و من هر روز از اینکه گرما میکشم حال دلم و اعصابم خراب خرابه.  به حدی که به تنفر از همه خونه و در و دیوارش میرسم . بخدا تحمل گرما کنار تعصبات غلط و کوته فکرانه،  خیلی سخت . همش میگم یعنی میشه یه روزی این خونه و آدم هاش تغییر مسیر بدن؟ و یه چیزایی تغییرات مثبت کنه .

میترسم آرزو به دل بمونم. 

همینجوری همینجوری سرم شلوغ . فقط طراحی صبح رو میدونم بقیه ش رو نمیدونم چرا و چطور . اونقدر تو دور تند هستم که خودمم حال خودم رو درک نمیکنم . اینجا هم تند میام میرم . اینستا کمتر میرم .

تو آشفتگی زندگی گیر کردم . خدایا نجاتم بده . خدایا فرجی کن .

حالا آقا محسن میاد میگه تو هنوز دست از سر خدا برنداشتی؟؟؟ نه والا هنوز بهش وصلم،  امیدم به نگاه اونه.