محبت مادرانه

یه ساندویچ نون تست جو با یه قاشق سوپخوری کره بادام زمینی اینقدر بم مزه داده امروز که برا هر گازی که به اون نون زدم ، خدا رو شکر کردم . سه سالی هست که ارده شیره و کره بادام زمینی و خاکشیر آب جوش،  جزو صبونه من شدن . نه ارده شیره رو دوس داشتم و نه کره بادام زمینی،  اما حالا عاشقشونم.  نون تست جو هم که مرتب میخرم . برنامه رژیم تا الان خوب داره پیش میره و اذیت نشدم .

میخواستم بگم یه سری تغییرات تو زندگی ، واقعا زمان خودشون رو میطلبن.  نه میشه چیزی رو جلو انداخت و نه عقب . من به فست فودها مخصوصا کالباس علاقه شدیدی داشتم و همچنین به چیپس.  همیشه به خودم میگفتم یعنی روزی میاد من بتونم خوردن اینا رو کم یا حذف کنم ! و یکی درونم محکم جواب میداد نهههههههههههههه. 

ولی حالا تو همین سه سال تونستم خوردن فست فودها رو تقریبا به هیچ نزدیک کنم . چیپس نمیخورم . شاید سه ماهی یه بار هوس کنم . منظورم اینه که باید به این سن میرسیدم تا بتونم کنار بذارمشون.  گاهی زور زدن الکی فایده نداره . نمیشه نمیشه نمیشه چیزی رو جابجا کرد .

از وقتی دست دردم شروع شد تا حالا ، مامانم خیلی سعی کرده هوام رو داشته باشه . و خیلی از کارای منو کرد و میکنه . این توجه رو هیچ وقت قبل ترها ندیده بودم و میگفتم مادر دلسوزی ندارم . اما حالا زمانش رسید که منم بفهمم.  بفهمم که منم مورد توجه مادرم هستم . هنوزم به زور میذاره من مقداری از ظرف ها رو بشورم . دلم میخواد براش کاری کنم و بار زحمتش رو کم کنم اما ...

هنوز دستم توانایی کامل و بهبودی کامل خودش رو بدست نیاورده . نگرانم نکنه خوب خوب نشه . پس برا چی عمل کردم اگه قرار خوب نشه . ولی خدا کنه خوب خوب بشه.