مهرماه

فکر نمیکنم آدمی پیدا بشه که مهرماه حالش رو دگرگون نکنه ، کسی پیدا نمیشه که به خاطرات شیرین گذشته ش برنگرده. 

من همیشه با مهرماه زنده تر میشم . و شروع پاییز رو تو دلم جشن میگیرم بدون اینکه بتونم برم تو هواش قدم بزنم و تو آغوشش عاشقی ...

اما اینجا روز اول پاییز هنوز هوا شرجی و گرم .

ساعت ها به عقب برگشته و من بی خواب تر . از 6.30 بیدارم . حالا هم 8 نشده ، صبونه خوردم و میخوام بشینم پای طراحی.  و گفتم بیام پست بذارم . الان ساعت 7:57 .

یه دوست وبلاگی بم سفارش کار ترجمه داد و تو یه روزی که خونه بودم ، کار از خدا و اون دستم رسید . اون هلند و من ایران . میدونم که نیتش فقط محبت بوده که  کاری برای من بکنه . من ارزش ها رو خوب درک میکنم . وگرنه هزار نفر بود که کار بش بده . ممنون مژده جان .

من میرم پای طراحی . میرم که هنر و عشق بریزم روی صفحه سفید زندگی . صفحه ای که من باید بتونم با دست و دلم ،زیباترین نقش رو بزنم و ماندگارترین خاطره رو بسازم . مهم نیست تنها هستم ، مهم این که امید توی دلم هنوز زندگی میکنه .

دلم یه پارک و یه نیمکت میخواد ، مثل پارک فخرآباد شیراز و نیمکتش.  بشینم و کیف کنم از هوای خوبش . اما متاسفانه تو شهر کوچیک ما ، پارک هست ، اما آسایش نیس و تو پارک نشستن خیلی مفهوم قشنگی برای عابرین نداره . پارک ها کوچکن و خیلی سرسبز و بسته نیستن.  نمیشه توشون خزید و گم شد .  نمیشه عین مه پاییزی لابلای درختاش محو شد . و من میمانم و امید و آرزو . سه نفریم همیشه با هم ...