بازم تلخ اومدم

مدتیه حس نوشتن ندارم .

هنوز با گربه در ارتباطم و خیلی دوسش دارم.  اصلا نمیارمش داخل اما تو کوچه حواسم بش هست.  اونم اونقدر خودشو لوس میکنه که دلم میخواد بغلش کنم بوسش کنم . راستش میبینمش غصه هام آب میشه . براش غذا میبرم و آب .

دو بار آقا اذیتش کرد . یه روز تو رختخواب بودم که شنیدم به مامانم میگفت گربه دم در دیده برده انداختش تو سطل زباله.  اونقدر ناراحت شدم که نتونستم جلو خودم رو بگیرم و گریه کنان رفتم مانتو پوشیدم و رفتم تو کوچه و دنبال اون سطل زباله.  سرکوچه یه سطل زباله بزرگ هست . دیدم انداختتش اونجا . اون بیچاره هم مشغول خوردن بود خبر نداشت همونجا میموند حتما میمرد.  عمق سطل زیاد بود  و من دستم نرسید . منتظر موندم یه غریبه رد بشه بگم کمکم کنه که داداشم اومد دنبالم و درش آورد . بش گفتم ولش کن همین جا بمونه که آقا اذیتش نکنه.  گفت نه بیچاره با این پاش اینجا اذیت میشه و آوردیم گذاشتیم تو کوچه دور از خونه مون . باورتون نمیشه چقدر دلم شکست از خدا که چرا میذاره بنده هاش اینقدر ظالم بشن . سعی کردم ازش دوری کنم که ول کنه بره . اما نرفته هنوز . روز بعد اون ماجرا دوباره تو رختخواب شنیدم گفت روش گازوئیل ریختم که بمیره.  مامانم بش گفت تو چته . چرا اینجوری میکنی . از حیوون بی زبون پا شکسته هم نمیگذری.  اگه از غریبه ها خجالت نمی کشید خواهر برادر مریض منم مینداخت زباله و یا آتیش شون میزد .

دلم کباب شد . شاید فکر کنید من خیلی لوسم.  اما نه اصلا اینطور نیست.  اون زبون بسته آزاری نرسونده و نباید آزار ببینه. 

گربه خیس گازوئیل بود و تا ظهر هیچی نمیخورد.  بازم دزدکی با داداشم اوردیمش حمامش دادیم به زور . آخه از آب بدش میاد .

سشوار زدیم خشک بشه . اما جون نداشت . مامانم میگفت این زنده نمیمونه.  و من بغض میکردم که کاش بش محبت نمیکردم و میذاشتم بره برا خودش . اما فکرش میکنم میبینم اون اول به من محبت کرد نه من به اون . اون از من خوش قلب تر بود و اعتماد کرد .

وای از ظلم آدمیزاد.  وای از ظلمی که هیچ دادرسی نداره . دلم بازم از زندگی سیر شده   .

حتی سر کار رفتن هم برام معنی دیگه ای پیدا کرده.  من آذر 38 ساله میشم . تا کی باید برم سرکار . نه بیمه دارم و نه بازنشستگی.  هیچ آینده ای ندارم . همکارام یکی یکی دارن میرن . ازدواج میکنن یا موقعیت شغلی بهتری گیرشون میاد.  ولی من هنوز که هنوز تو نقطه صفر زندگی موندم . خیلی نگران آینده م و اون روزی که دیگه سرکار هم نرم . اون وقت خرجم از کجا دربیارم.  اون وقت تو این خونه روزم رو چطور شب کنم .  سرم پر از سوال و دلم پر از حسرت .

ببخشید که بازم تلخ اومدم . خیلی افسرده و ناامیدم.  وقتی میبینم چطور به گربه آزار میرسه و خدا کاری نمیکنه ازش ناامید میشم . گربه رو خیلی دوس دارم اما غصه م براش زیاد شده .

دوس نداشتم بیام بنویسم اما امروز اومدم .

از خونه و رفتن و مستقل شدن من هم خبری نیست.  به دلایل خیلی زیاد . کاش خدا یه لطف در حقم کنه اونم اینکه منو به 40 سالگی نرسونه.  نمیخوام روزای تاریک آینده رو ، اون بی کسی و بی پولی رو ببینم . نمیخوام بدبخت تر و پیرتر و داغون تر بشم .

الهی هیچ کدوم تون غم نداشته باشه.  الهی هر مشکلی باشه راحت حل بشه براتون .