سه روز بیشتر بود که پیداش نبود . هر روز که میومدم تو کوچه ، چشم چشم میکردم و صداش میزدم،  پیداش نبود . نگرانش بودم و دلم میخواست  جای بهتری رفته باشه . تا دیشب که مامانم که رفته بود تو کوچه ، پیشی راه افتاده بود دنبالش،  مامانمم خوشحال صدام میکرد بیا گربه ت برگشته اما اما ...
پاش شکسته و یکی با چوب بستنی و چسب نواری ، پاش رو بسته . تا صدا مامانم رو شنیدم با اینکه سردرد داشتم دویدم تو حیاط ، دیدم چطور لنگ میزنه و سرش بالا اورده برام میو میو میکنه ، دلم ریش شد براش . گفتم آخه الهی گناه داری که این بلا رو سرت اورده،  رفتم براش شیر آوردم . مامانش هم دم در شیک ایستاده بود و نگام میکرد . حاضر نبود بیاد داخل ولی از همون جا من و بچه ش رو نگاه میکرد . مامان ناز و کم سنی داره . ولی نمیذاشت دست رو سرش بکشم . بقیه شیر رو  به مامان خوشکله ش دادم و تا ته خورد . هی این ور اون ور کردیم کسی پیدا بشه ببرتش پت شاپ ، اما کسی پیدا نشد . دوباره بعد یه فاصله زمانی با ظرف شیر ، گذاشتمش تو کوچه و اومدم داخل.  صبح تا رفتم تو حیاط ، گفتم ببینم رفته یا نه . دیدم هنوز نزدیک در نشسته . با همون پای لنگونش دوید طرفم . من نه یه دل هزار دل رفتم براش . اوردم شیر براش گذاشتم و چون هنوز کارام نکرده بودم ، و نمیتونستم بشینم پیشش . گذاشتمش تو سبد و آوردمش تو اتاق . دزدکی و قاچاقی.  کارام کردم و اونم شیر خورد . کمی خودش رو بم مالید و حالا تو سبدش خوابیده . ظاهرا درد داره و ناله میکنه .
دلم سوخت که چرا حتی گربه ای که من کمی باش ارتباط برقرار کردم ، باید پا شکسته برگرده . چرا حتی با حضور یه گربه ، به جای خوشی صدرصد ، باید غصه پاش رو هم بخورم . اگه کسی پیدا نشد ببرتش دامپزشکی،  خودم فردا میبرمش.