توجیه غیبت امروز

چند روز نتم خیلی قطع میشه . به زور میتونم وصل بشم .

امروز نتونستم بیام هم بخاطر نت بود . هم بخاطر مشکلی که برای داداشم پیش اومد . همون داداشم که مشکل داره .

از دیروز آقا و مامان برای فاتحه خونی رفته بودن شهر دیگه و ما تنها بودیم تا امروز عصر .

دیروز عصر خواستم یه قرار با دوستم اوکی کنم بریم بیرون که نشد چون بچه خواهرم گفت خاله برامون لازانیا درست کن برای شام ، منم دلم نیومد نه بگم و از برنامه تفریح خودم گذشتم و جاتون خالی لازانیای بسیار خوشمزه ای پختم و خوردیم و مشغول بقیه کارها بودم .

امروز داداشم میخواست بره مغازه و تو حیاط خونه خورد زمین و از شدت ضربه ای که به سرش خورده بود کلی خونریزی کرد . ما فقط صدای افتادن چیزی رو شنیدیم.  اون داداشم رفته بود تو مغازه و این داشت میرفت . رفتم دیدم بیچاره خورده زمین و زیر سرش کلی خون اومده . نمیدونید چی شدم . تندی کمکش کردم بشینه و دویدم داخل پنبه بیارم و به داداشم زنگ بزنم بیاد داخل   . داداشم مشغول بود . پنبه گذاشتم رو زخمش و دویدم با لباس خونه سمت مغازه و با اشاره کشیدمش خونه . اومد دیدش و بلندش کرد . اوردیمش داخل و چند بار پنبه سرش عوض کردم . داداشم تو مغازه گیر کارشناس تعمیرات اینترنت بود و نشد بیاد دیگه داخل . برای همین من همش دم داداشم بودم و هی پنبه ش عوض میکردم و گریه میکردم که چرا این طور شده . نمیتونستم حالش رو ببینم.  و چیزی که نگرانم میکرد این بود که هر دو دقیقه یه بار ازم میپرسید من کجا افتادم ، چرا اینطور شدم . خیلی ترسیدم گفتم نکنه فراموشی گرفته . اونم تو شک بود و سعی میکرد اتفاقات گذشته رو مرور کنه . ضربه سمت چپ سرش بود و پارگی ایجاد شده بود . آب قند و شربت دادم که فشارش نیفته و لباس پوشیدم تا اون داداش بیاد ببریمش دکتر . حتی غذا هم نپختم . تا داداشم اومد و گفت تو نمیخواد بیای خودم میبرمش.  بردش و منم گفتم غذا درست کنم بیاد بخوره . تند و تند مرغ و برنج پختم و کارای ناهار کردم تا برگشتن . 4 تا بخیه خورده بود و سرش پانسمان کرده بودن . خدا را شکر حافظه ش مشکل نداشت و نداره . اولش هم بخاطر ضربه گیج بوده .

ناهارش خورد و خوابید و من جمع و جور کردم و ظهر کمی خوابیدم تا موقع سرکار رفتن . من وقتی میرم اون خواهرم که متاهله بیشتر وقتا عصر میاد خونه مون   . دیگه نگرانی م کمتر بود .

این بیچاره نگران بود که الان آقا میاد بخاطر این اتفاق به همه مون حرف میزنه . بش گفتم اصلا مهم نیست.  اومده بود و ظاهرا از ناراحتی گریه کرده بود . ولی گریه ش اصلا به دل ما نمیشینه هیچ وقت.  شایدم تهش محبت باشه . اما این چه محبتیه که فقط وقتی بلایی سرمون میاد یا از خونه خیلی دوریم، گل میکنه .

بعد هم کلی دعوا مرافه و گیر الکی به همه و به مامان.

سه روز دیگه بخیه ش باز میکنن .

بازم امروز یقه خدا رو گرفتم . چقدر بد شدم من . گفتم به خدا خب تو که میدونی این به زور خودش میرسونه چرا حواست بش نبود که اینجور نخوره زمین . خب چرا مواظبش نبودی   .

خاری بره تو پاشون من زودترشون فنا میشم .

منو ببخشید که شدم صفحه حوادث .