کاش دنیا تو صلح بود

چند روز پیش داداشم یه فیلم گذاشته بود که همش کشت و کشتار بود . من که اصلا از فیلم های اکشن خوشم نمیاد.  اما از ناچاری نشسته بودم و یه جاهایی از فیلم رو دیدم . خیلی حالم گرفته شد و ناراحت شدم برا آدمیت و انسانیت خودمون که داره هی روز به روز بیشتر از دست میره . چرا این همه با هم در جنگیم.  چرا حاضر نیستیم قبول کنیم که همه مون خلقت خدائیم، همه مون به یه اندازه حق زندگی داریم . چرا اینقدر به جون هم میفتیم و خون هم دیگه رو راحت میریزیم.  چرا به هم رحم نداریم.  همه مون مسیرمون یه جاست . دعا کردم که همه کشورهایی که درگیر جنگن به صلح برسن و اتفاقا دیروز صبح سر کلاس یوگا شکرگزاری من بخاطر صلحی بود که کشورم توش بود . شکر کردم که تو جنگ خونی حداقل نیستیم.  اما وقتی ساعت 11.30 برگشتم خونه و خبر تهران رو شنیدم . شوک شدم . خیلی ناراحت شدم.  امیدوارم که همیشه کشورمون تو صلح و امنیت بمونه.  هیچی مثل جنگ منو نمیترسونه.  حاضرم هر جوری عذاب بکشم اما جنگ نبینم . خدا عاقبت همه مون رو بخیر کنه . آمین.