نظر بدید ...

راستی یادم اومد دو تا چیز دیگه رو تعریف کنم براتون .و نظرتون رو بصورت کارشناسی میخوام .

دایی من یک سال پیش خانمش رو به علت بیماری سرطان از دست داد . این دایی من 4 تا دختر داره که همه ازدواج کردن و هر کدوم تو یه شهر زندگی میکنه و فقط کوچیکه تو همون شهر باش زندگی میکنه و بش سر میزنه . اون سه تا دورن . تهران و دزفول و کانادا . ماه رمضون بود که سالگردش بود . و این مدت تو خونه تنها بود . البته خیلی زنش رو دوس داشت و هنوز هم براش گریه میکرد ولی خب از طرفی هم آدم اهل دلی بود و تو این مدت هیچوقت ژولیده نبود و حتی ریش نمی گذاشت . حالا دیشب خبرش رسید که با یکی از همکاراش عقد کرده و خانمش رو اورده خونه ولی هیچکدووم از دخترا کنارش برای این کار حضور نداشتن . این یه جورایی شاید نارضایتی دخترها رو نشون میده .

من که با شنیدنش خیلی خوشحال شدم و البته متعجب . یعنی توقع نداشتم با اون همه گریه زاری و دلتنگی که به خانم متوفی نشون میداد به این زودی تجدید فراش کنه . و خودم رو گذاشتم جای دخترا و خیلی ناراحت شدم . میتونستم حدس بزنم که حالا حال خوبی ندارن .

اما به خودم گفتم به هر حال زندگی ادامه داره و نمیشه متوقفش کرد . اونم مرد و تنها و با هزار نیاز جورواجور . تک و تنها تو خونه مونده . البته همونطور که گفتم آدمیه که به خودش میرسه . و تو این مدت یه سفر مشهد با دخترا رفتن و یه سفر هم رفت کانادا . کلاس زبان میره و فعاله . حالا چه اشکال داره ازدواج کنه و از تنهایی دربیات .

از یه طرف به خودم میگم خب نباید اینقدر عجله میکرد . یا میگم مردا همینجورن نمیتونن بی زن سر کنن . لب گور هم باشن زن میخوان . حالا برعکس زنا وقتی شوهرشون میمیره بیچاره ها جرات ندارن از احساس شون و تنهایی شون حرف بزنن . ما چند مورد زن جوون تو فامیل داریم که چندین ساله شوهرشون مرده ولی هیچکس ظاهرا تو فکرشون نیس و مطمئنم اگرم گزینه های پیشنهادی داشتن بیچار ها ترسیدن که درباره ش به کسی بگن و دارن به سختی زندگی میکنن با کلی نیاز بزرگ و کوچیک .

چقدر بی انصافن . برا خودشون همه چی حلاله اما برا زنها نه . اگه زن بیوه بگه یا بخوات ازدواج کنه به هزار تا چیز بد متهمش میکنن اما اگه مرد بخوات اونوقت میشه حلال خدا و چرا که نه .

یه چیز دیگه که میخوام بگم اینه که شما رو تو این شرایط قرار میدم و ازتون میخوام بهترین عکس العمل رو برام بنویسید .

اگه تو یه موقعیتی قرار بگیرید که یه چیز پنهونی داشته باشید که نخوایید کسی بفهمه .

و حالا شرایطی پیش بیات که شما و دوست تون و یکی از اعضای خانواده تون کنار هم قرار بگیرید .

و حرفها به سمت و سویی کشیده بشه که همون دوست تون حرف اون مورد پنهونی رو یه جوری غیر مستقیم پیش بکشه . یعنی دوست تون هم ندونه که اون مورد برای شما پنهونیه . یا شایدم حدس زده باشه اما بازم حرفش رو پیش بکشه . یا شایدم واقعا منظوری نداشته .

چه عکس العملی نشون میدید . با این فرض که به دوست تون خیلی اعتماد داشتین و مطمئن بودید که بیگدار به هم نمیزنه و شما رو تو این موقعیت بد نمیندازه .

حالا اومدیم و اون مسئله پنهونی برای شما حیاتی باشه و باعث بی آبرویی بشه جلوی اون عضو خانواده . پس چرا دوست تون به خودش اجازه میده حرفش رو پیش بکشه . چرا خودش رو تو موقعیت شما قرار نداد و سعی نکرد باب اون حرف رو باز نکنه . چرا آبروی شما رو به خطر انداخت .

باید اضافه کنم که عضو خانواده گیری به اون مورد پنهون کاری نداد . اما ناراحتی من از اینه که چرا دوستم اون حرف رو پیش کشید و خودش رو جای من نذاشت .

حالا من خیلی دلم میخوات ازش گله کنم و بگم آقا این چه حرفی بود زدی نگفتی عضو خانواده من چه فکری ممکنه راجب من کنه . از یه طرف هم نمیخوام آتو بدم دست دوست که بگه خب حتما چیزی بوده که این ناراحت شده . حالا بالفرض هم که بوده آخه به تو چه ؟ چرا چرا چرا .

آیا خواستی جواب فوضولی ذهنیت رو بگیری ؟ یا واقعا بی منظور حرف رو پیش کشیدی .

این مسئله مال یه هفته پیشه . اما به شدت حال منو بد کرد . هنوزم فکرش آزارم میده و دلم میخوات راهی پیدا کنم برای گله از طرف. طوری که به خودم بی احترامی نشه و حالا طرف هم شکی به من نکنه . هنوز با این همه ناراحتی ولی ترجیح میدم دوستم با گله من ناراحت نشه یه جور مودبانه مطرح کنم .

ممنون  میشم راهنماییم کنین . و نظرتون رو درمورد هر دو موضوع بنویسید برام .