پست اسفندی

همه مون تو اسفند پر از انواع دغدغه ها هستیم . یاد سالی که رفت و سالی که میاد ذهن مون رو مشغول میکنه . اینکه چه سالی گذشت و چه سالی در انتظار ماست . اینکه وقتی به عقب برمیگردیم آیا خاطره ای داریم که با یادآوری ش بخندیم . اگه به عقب برگردیم حس خوبی بمون دست میده . آیا چیزی یا کسی رو به دست آوردیم یا خدای نکرده از دست دادیم.  چقدر به خودمون افتخار میکنیم . چقدر از اون همه برنامه ها و انتظارات مون برآورده شده . چقدر تونستیم با زمان به درستی پیش بریم . آیا در گذشته خیلی دور تر از سال کنونی موندیم یا باش پیش اومدیم. 
پر از نگرانی های مختلف مالی و غیرمالی. 
خرید و خونه تکونی و همه دارم ندارم های زندگی .
همه آرزوهایی که برای همدیگه کردیم چی شدن آیا تحقق یافتن یا نه . یا باید امسال هم بازم آرزوهای تکراری کنیم.  بازم کلیشه جملاتی به هم تحویل بدیم. 
آیا تونستیم به اندازه کافی از عمرمون استفاده و لذت ببریم. 
تو کارنامه پارسال چند چندیم.
مواد درسی عشق به پدر و مادر و بالعکس،
کیفیت شغل مون
سلامتی بدن مون
خواسته هامون
ارتباط مون
دوستی هامون
توجه به یه هم نوع که بمون احتیاج داشته
تغییر فکر و فرهنگ مون
و
و
و

نمره هر کدوم چنده . معدل مون چند میشه .  آیا با نمره ممتاز قبول شدیم یا نه با کلی ارفاق و تبصره داریم میریم کلاس 97 ...
خوش به حال و سعادت همه اونایی که وقتی به سال گذشته شون نگاه میکنن میبینن کلی خوبی و امتیاز جمع کردن . کلی آرزو رو به خاطره بدل کردن . و بد به حال کسی که میبینه هنوز هییییییچ هیییچه.  هنوز نتونسته چیزی رو عوض کنه .
وای بر من که باید بازم امسال همون آرزوهای پارسال رو تکرار کنم .
ولی چرا وای بر من ..  چرا اینقدر اندوهناک. 
من اگه آرزوهام هنوزم آرزو هستن . اما لابلای سخت ترین شرایط زندگی تونستم به کلاس یوگام ادامه بدم . تونستم تجربه جدیدی که سالها دلم خواسته رو به عمل برسونم که اونم نقاشی بود . تونستم از محل کارم حتی در حد یه کلاس هم جابجا بشم و تغییری ایجاد کنم که امیدوارم باعث پیشرفت بیشترم بشه .
مهمتر از همه داشتن دوستانی بود که هرجای خالی زندگی م رو تونستن پر کن . پر از شور و پر از عشق. 

این بار نمیخوام آرزویی اینجا ثبت کنم . میخوام رها از هرگونه آرزو کردنی پیش برم .
دلم و فکرم رو با حال کنونی م همراه کنم و نه در قید گذشته حسرت بخورم و نه به امید آینده آرزو .
نه اینکه امیدی نباشه و نه آرزویی.  اما میخوام سبک تر بشم . و سعی کنم کمتر در حساب کتاب بگیر نگیر از خدا و سال آینده ، باشم .
 

نظرات 1 + ارسال نظر
تیلوتیلو یکشنبه 20 اسفند 1396 ساعت 09:03 http://meslehichkass.blogsky.com/

چقدر خوب نوشتی دوست خوبم
چقدر خوب گفتی
عین یک تلنگر
من معتقدم اگه آرزوهامون هنوز آرزو هستند حتما کم تلاش کردیم.. کم دعا کردیم اما گاهی آرزوها باید آرزو بمونن و این خودش یک سعادت هست که ما هنوز آرزوهایی داریم... امیدهایی داریم... چیزهایی هست که دلمون بخواد
شاید داریم آروم تر آرزو میکنیم... محتاط تر و البته زیباتر
خدا تو و همه دوستای خوبم را به همه ی آرزوهای قشنگشون برسونه

ممنونم عزیزم. درسته اگه آرزو و امید به برآورده شدنش نباشه زندگی پوچ و بی هدف میشه .
پس بیشتر آرزو میکنم . بلندتر و محتاط تر

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد