جلسه بیست و پنجم مشاوره

بالاخره امروز جلسه تراپی اوکی شد. به بهانه بانک و چند تا خرید رفتم بیرون. همه چی رو برا دکتر تعریف کردم. گفت خیلی برات ناراحتم و موندم تا کی این وضع رو داری. 

گفت خوب کردی اعتراض کردی، خوب کردی اردو رفتی و نگو که دیگه نمیرم، این بیرون رفتن ها سوپاپ ذهنی و روانی تو هست که خیلی بشون نیاز داری. 

گفت یه کارایی رو ول کن بمونه انجام نده . 

گفت مادر و خواهرت تورو تو تله میندازن احساس گناه بت میدن که بتونن کنترل بیشتری روت داشته باشن ، نذار کنترلت کنن. اهمیت نده.

تعیین وظایف کن حتی برا خواهر مریضت،  گفتم اون به زور لقمه ش میرسونه دهنش. گفت به همون اندازه هم شده در حداقل ترین حالت هم یه کمکی بگیر ازش.  راجب عروس هم گفت با ملایمت قوانین خونه رو بش یادآوری کن. ولی اذعان کرد که عروس بخاطر اینکه نخواد زیر بار حرف خواهرشوهر بره ، یه چیزایی رو بیخیال میشه. منظورش این بود که نمیخواد حرف تو به عنوان خواهرشوهر پیش بره و احساس ضعف کنه. 

یعنی واقعا عروس ها حتی اگه خاطی باشن، حاضر نیستن حرف خواهرشوهر مادرشوهر گوش بدن؟ عجب جنگ زنانه مسخره ای. به نظر من تو هر موقعیت و نقشی خوبه انعطاف داشته باشیم، و اگه خطایی میکنیم خطامون بپذیریم و رفع کنیم.  والا نه من نه مامانم خواهرشوهر مادرشوهر بازی درنیاوردیم. 

دیگه همین ، خب بیشتر من حرف میزدم چون حرف زیاد داشتم. 

هزینه مشاوره رو زیادتر کرد و حالا باید جلسه ۴۵ دقیقه ای رو ۵۰۰ پرداخت کنم یه جا از ۳۰۰ به ۵۰۰ رسوند. البته اینم باز برا من با تخفیف هست چون ظاهرا جلسه ای ۶۵۰ هست. 

ولی من هنوزم حالم بده، هنوزم تو جو خیلی بد و سنگینی هستم تو خونه و هنوزم نمیتونم تعادل زندگیم رو بدست بیارم. حتی غذا درست نمیخورم اشتهام کور شده .