پراید مچاله ذهنم

امروز خونه م ، چند روز قبل هر روز برا یه کاری مدرسه بودم با اینکه روزای عدم حضورم بود. برگه هم تصحیح کردم مال نهمی هارو . دیروز هم دانش آموزان منتخب دو مدرسه م رو بردم جشنواره خوارزمی  اما متأسفانه مقام نیاوردیم. چون یه تیم از مدارس خاص و فقط یه تیم از مدارس دولتی انتخاب کردن. وگرنه اگه بر اساس رتبه بندی بود حتما یکی از مدارس من مقام میاورد.  خیلی ناراحت شدم چون اینا فکر میکنن این دو سالی که من هستم زبان مقام نیاورده. اینکه تجربه کار تو این جشنواره خیلی مهمه من منکرش نیستم . ولی با همه واکنش ها دو مدیر گفتن اشکال نداره انشاالله سال بعد.  منم باید رو انتحاب دانش آموز بیشتر دقت کنم.  از طرف اون مدیر دو سه تا برخورد دیگه دیدم ولی عاجز نوشتن و تعریف کردنش هستم . 

امروز تصمیم گرفتم یه جورایی به ذهن و روح و بدنم استراحت بدم . آشپزی رو که باید بکنم . اما جارو نمیزنم ، گردگیری نمیکنم . خرید نمیرم . برگه تصحیح کردن ندارم . سوال طرح کردن ندارم . 

دلم بیخیالی میخواد و ریلکسی.  خیلی به استراحت نیاز دارم . 

شنبه بعدی امتحان هشتمی هاست . و باید برا آخر هفته خصوصی ها اوکی کنم. 

یه نوبت دکتر برای اون آزمایش اوکی کنم این هفته. چون دیگه فقط یه کلاس زبانکده مونده و عصرا بقیه ش خونه م . 

قلمچی حقوق رو دیروز واریز کرد و من قبل نوشتن این پست به مدیر داخلی پیام دادم که ترم بعد نیستم . تو پیامم نه ابراز شرمندگی کردم و نه با کلماتم اطلاعات خاصی دادم . فقط سلام احوال پرسی کردم و نوشتم از ترم بعد من نیستم. حتما تا پیام رو ببینه زنگ میزنه ببینه چرا نمیخوام باشم . منم خودمو  آماده کردم چی بگم . مهمترین عامل الان برام استراحت ذهن و روانمه.  ذهنم شبیه یه پراید تصادفی مچاله شده ست که باید یه جوری این مچالگی رو کم و حتی از بین ببرم. 

فقط خلاصه از رفتار مدیر مرضیه و دفاع مدیر ساناز بگم که مدیر ساناز گفت ساره هرکسی یه قلق و رفتاری داره ، و گفت تو قابلیت‌های خیلی زیادی داری ، و نسبت به خیلی از همکاران کمترین چالش ها رو داشتی و به خودت خیلی سخت نگیر.