بالاخره پست نوشتم

اول از کوچکترین و ملوس ترین عضو خانواده بگم که دلم براش ضعف میکنه . خیلی کوچولوئه دخمل مون. من تا الان فقط یه بار بغلش کردم. هم چون رفتن خونه شون و زیاد همو نمیبینیم هم چون خودم مراقبت میکنم بچه اذیت نشه ، هم ناگفته نماند مادرش گاهی جوری برخورد میکنه انگار نباید دست به بچه برادرمون بزنیم  . حالا من که کلا روحیه آرومی دارم، اهل چونه زدن سر هر چیزی با هرکسی نیستم . اما خواهر کوچیکه لازم باشه عروسو با همون سایز درشت و بزرگش قورت میده. گاهی هم حق داره. 

حس خوبیه خونه داداش رفتن ، مخصوصا این داداش که هم خونه ش نزدیکه هم خانمش اوکی تره . البته اینم بگم فقط یه بار بعد از کلاسم رفتم سر زدم به دخمل. 

خلاصه اینکه نگاش میکنم همینجور قند تو دلم آب میشه . مامانم که انگار تا حالا دختر نداشته نوه نداشته، جوری با آب و تاب میگه دخترم که معلومه چقدر این نوه براش خاصه. 

منم مشغولم مثل همیشه . هفته پیش بازم نتونستم طراحی استاد رو بفرستم. 

آخر هفته هم خواهر اهوازی اومد. کلی تو کارا کمک من بود. فعلا غذا از خونه ما میره خونه داداش تا عروس بخیه ش بکشه و راحت تر بشه تو کارا. البته اینجور نیس که خواب باشه همش اما ناهار رو ما میفرستیم براشون. 

تاریخ تولد دختر بخاطر اشتباه نوشتاری در بیمارستان به جای ۱۰/۱۰ شد ۱۰/۹ راستش تو ذوق مون زد اما سلامتیش از هر چیزی مهمتره . 

چندین تا شاگرد خصوصی دادم ، دوشنبه امتحان نوبت اول دارن و به زور جاشون دادم تو بعدظهر شنبه و یکشنبه چندتایی رو حذف کردم، به دو نفر هم ساعت ۳ تا ۴ تو کافی نت تایم دادم. 

از نظر روانی به شدت به داشتن یه خرگوش نیاز دارم . اون روز با خواهرم رفتیم بازار، اونجا دیدم و نازشون کردیم هیچی هم نمیگفتن درواقع به ناز کردن ما اعتراضی نمیکردن وگرنه حرف که نمیزنن  

امروز خاله و دایی ناهار اینجا بودن . خاله مونده فعلا ولی دایی رفت . 

این روزا تو خرید کردن خیلی به دستام فشار میاد. تقریبا غیر از گوشت و مرغ و ماهی یا خریدهای بزرگتر ، بقیه خریدها رو من انجام میدم. 

یه مدتیه بازدیدهای وبلاگم رو صفر مونده،  نمیدونم چرا . 

سه روز دارم این پست رو پیش نویس میکنم .