قمیش
شاید خیلی هاتون قمیش رو نشناسید و شایدم دقت نکرده باشید یا یادتون رفته باشه . اسم یه گربه سفید خاکستری نر هست که خواهرزاده م انتخاب کرده و این اسم روش موند . من بزرگش کردم ، کوچیک بود بغلش کردم و من مسئولش بودم .
اگه اشتباه نکنم الان هشت سالی هست که تو حیاط و گاهی تو خونه میاد ، البته تو خونه اومدنش تحت یه شرایط خاص و مربوط به سالای قبل بود . این دو سال اخیر دیگه تو خونه راش نمیدیم . چون پیرتر شده و گاها کثیفی داشته . اما تو حیاط میتونه بره بیاد . شاید گفته باشم من مراقبت این گربه و به دنبالش چند تا گربه تو کوچه رو به عهده گرفتم و اسپانسر مالی هم داداش مشکل دارم هست و مبلغی هم ماهیانه من رو هزینه میذارم و غذای خشک کمکی میگیرم براشون . قمیش چند سال پیش تا حد مرگ مریض شد ، و حضور بابا کار مراقبت رو برای من خیلی سخت کرده بود اما عین بچه م تا جایی که میشد دزدکی بش رسیدگی میکردم و یادم نمیره چقدر براش گریه میکردم . تو کوچه غذاش میدادم و دزدکی تو حمام، میشستمش و ضدعفونی میکردم. دیگه پیر شده و مثل قبل خودش رو تمیز نمیکنه . چند وقتیه ناخوش و کم جونِ . امروز تصمیم گرفتم که حمامش بدم . و چالش گربه و آب رو داشتم .
براش آب سرکه و مایع قاطی کردم و با یه ابره آروم نشستم کنارش و مالیدمش، از اونجایی که خیلی مثل قبل زور نداره، یه جورایی هم میخواست در بره و هم تسلیم من شده بود . اولش ظرف ظرف آب ریختم روش وقتی دیدم عکس العمل هاش کمتر از چیزیه که ازش میترسیدم ، شیر آب باز کردم و گرفتم روش 
. آب چرک ازش زد بیرون . کمی ازم فرار کرد . چشم و دهنش تمیز تمیز شد . سفیدی هاش برفی شد . بعد رفت ایستاد یه گوشه و تو این آفتاب و هوای گرم ، رب ساعته خشک شد . و چقدر تمیز شده بود . یعنی میتونم بگم قشنگ ترین و لذت بخش ترین کار این مدتم و مخصوصا امروز ، همین حمام دادن قمیش بود . احساس میکردم نسبت بش بی اهمیت شدم و گاهی خودمو سرزنش میکردم که ساره یه وقتی هم برای این بچه بذار .
تازه کلی کار هم کردم ، ماما از دیروز رفته پیش خاله و جمعه میاد . قاب عکسی که طراحی کردم رو هم تحویلش داد و چقدر خوشش اومده بود و از خواهرم درباره هزینه سوال کرده بود . منم گفتم بگو خاله قابل نداره ، کادوت باشه . دیگه اگه خودش دوس داشت یه پولی بده اون یه حرف دیگه ست . دستش درد نکنه .
آره جارو و گردگیری و آشپزی و بشور بساب های خونه رو از صبح داشتم . ورزش هم کردم .
برای بعدظهر ساعت ۷:۳۰ هم یه خصوصی هماهنگ کردم برم زبانکده. باید ببینم ساعت مزار رفتن کی میشه .
یک ماهه دارم یه موضوع رو بررسی میکنم که به واقعیت تبدیلش کنم ، اما هنوز موفق نشدم و هربار یه چیزی مانع میشه . همونی که گفتم حتی فکر کردن بش ، کل وجودم رو خوشحال و خندون میکنه .
شاید سخت باشه شاید دیر پیش بیاد . اما من کائنات و عوامل اطرافم رو نسبت به پذیرش این موضوع بیدار کردم و زنگ هشدار رو تو گوش همه به صدا درآوردم .
اون داداش بیرونی هم یه برنامه سفر داره ترتیب میده که تا نریم حرفش نزنم بهتره . فقط کار من سخت میشه هم برای مرخصی از قلمچی و هم در تطابق با برنامه خودم .
اینقدر این مدت به این موضوعات بطور تکراری فکر کردم و شرایط رو مرور کردم که مغزم خسته شده . ظهرها خوابم نمیبره .
همش میلولم و حرف ها تو سرم چندین بار تکرار میشن .
فردا که بیاد چهارمین جمعه ای هست که یه کفش به قیمت یه تومن از یه پیج خرید کردم و گیر بودم یه کد رهگیری بدن که مطمئن بشم کلاهبرداری نیس . قابل ذکر که من بارها از پیج ها کفش خریدم و با این مسئله اوکی هستم . خلاصه یه جورایی روشنی دلم به موضوع بیشتر بود تا نگرانی . اما اینم چیزی بود که اذیتم کرده بود . بالاخره امروز کد رهگیری ش اومد ، یعنی همین امروز پست شد . باید حداقل یه هفته دیگه دستم برسه انشاالله. ولی همین که کلاهبرداری نبود خبر خوش این داستان بود .
امروز هم برای قمیش خیلی خوشحالم و هم کد رهگیری کفشم 
خواستم جلسه مشاوره امروز اوکی کنم که با رفتن ماما و حجم کارهام دیگه نشد . موند تا هفته بعد .
این عکس سه نفره قمیش از سمت راست ، برادرش گاوی وسطی ، و خواهرش سمت چپ ، خواهرش اسم خاصی نداشت بش می‌گفتیم دختر.... اون دو تا چند سال بعد یه روز رفتن و دیگه برنگشتن و ما غصه خوردیم و گریه کردیم براشون . اینجا با حوصله نشستن و منتظرن من به نوبت لقمه های نون پنیر بشون بدم .
تقدیم نگاه گربه دوستان ...
