و این پنجشنبه

از صبح سرپا بودم تا سه بعدظهر . از روتین صبحگاهی خواهرم  ، بعدم جارو و گردگیری.  و شروع تمیزکاری  یخچال فریزر تا همون سه بعدظهر . هربار ماما گفت یخچال کثیفه بش گفتم روزایی که آشپزی نداری نشسته تکه تکه تمیز کن ، من بیکار نیستم باید یه روز کامل بذارم برا یخچال . اما هیچ کاری نکرد تا امروز که من دیگه ناچار شدم زیر و بم یخچال و فریزر رو ریختم و تمیز کردم . و دریغ از یه دست درد نکنه . 

بعدم میگه من خسته شدم از آشپزی و کارای خونه . منم گفتم مگه من از صبح تا حالا پنج دقیقه نشستم بیکار که اینجوری میگی . و بقیه حرفاش رو به سکوت رد کردم . دیگه واقعا دربرابر غُرها و گلایه هاش از کارای خونه مستأصل شدیم هیچ جوره قانع نمیشه که اگه اون نخواد انجام بده پس کی انجام بده . حقوق خونه هم واقعا کشش آوردن نفر از بیرون رو نداره ، عملا باید حدود نصف حقوق رو بدیم به اون نفر . 

من موندم چه جوابی بش بدم . هرچی میگم نه قانع میشه نه آروم . دقیقا جوری رفتار میکنه انگار من بچه هام گذاشتم رو دستش رفتم بیرون خونه برا تفریح . حتی ذره ای هم از مشکلات کاری و روحی من خبر نداره . معمولا آدمی نیس بگه چته ، چه خبر ، اوضات خوب پیش میره؟ بخدا خیلی دلم میخواد یکی دل به دلم بده . با غصه هام غصه بخوره ، سعی کنه آرومم کنه . تشنه آغوش پدری و مادری ام . 

دیروز برگه های پنج تا کلاس رو تصحیح کردم . لابلای  کلاسای بعدظهر تونستم حجم زیادی از کارو پیش ببرم . 

امشب و فردا کارم کمتره ، میشینم پای طراحی های این هفته . 

برای هفته دیگه سه شنبه از دکتر جلسه خواستم . امیدوارم  تداخل کاری پیش نیاد.