رژیم

برنامه رژیم گرفتم . من فقط دارم سعی میکنم خیلی کم خواری کنم و مشابه اون برنامه عمل کنم . شاید ۸۰ درصد اون برنامه رو بتونم اجرا کنم . راستش جدا کردن نوع غذام برام سخته . اما مقدار رو خیلی حتی کمتر قبل کردم.  هنوز تو ترک نوشابه هستم . شکر تو چای هم تقریبا حذف شد . میان وعده ها رو رعایت میکنم . شام رو هم به حداقل ترین شکل میخورم . 

راستش ظهرها خیلی گرسنه هستم . از نظر روانی اذیتم . خواب ظهرم خراب شده . همش دارم میگم ساره دووم بیار تا بدنت عادت کنه . 

گاهی هم به خودم میگم تو ، تو این زندگی هیچ تفریحی نداری ، یه حداقل غذا خوردن بود اونم داری خودت رو عذاب میدی . از طرفی هم میگم نهههه گولم نزن به سلامتیت و تناسب اندامت اهمیت بده . 

خلاصه از نظر روانی و جسمی الان تو آشفتگی و گرسنگی به سر میبرم . 

ورزش هم تو انبار رو حدود نیم ساعت رو شروع کردم . از یوتیوب  یه ویدئو انتخاب کردم و انجامش میدم . انبار خیلی گرمه . امیدوارم مشکل قلبی پیدا نکنم . پنکه هم گذاشتم اما پرتاب هوای گرم رو سریع تر کرد و دیگه فعلا روشنش نکردم . 

رئیس قلمچی رفته بود حج . امشب ولیمه دعوت بودیم . چقدر هم شلوغ بود . همش تو فکر بودم که نباید بخورم . اما یه لقمه از کباب خوردم خییییلی خوشمزه بود . خلاف کردم  یه چند قاشق برنج خوردم و بقیه کبابم رو خالی خوردم.  خیلی هم بم چسبید با اینکه عذاب وجدان هم داشتم . اما واقعا ضعف داشتم . 

این چه وضعیه ...‌ خوش به حال اونا که هرچی میخورن بازم لاغر هستن . 

یه چی بگم ... ذهنم ناآرومه.  یه چیزایی اذیتم میکنه که خارج از کنترل منه . مثلا شلوغی خونه و وسایل و بی نظمی . یا همین مراقبت های سلامت پوست یا رژیم . 

متأسفانه بعد ۴۲ سال عمر ، هنوزم با یه چیزایی نتونستم کنار بیام . 

با این موضوع که ساره بفهههههممممم تو همینی که هستی . اتفاقا خیلی هم خوبی و امتیاز داری . دست از مقایسه بردار . خود ۴۲ ساله ت رو با یه ۲۰ یا حتی ۳۰ ساله مقایسه نکن . خودت رو دوس داشته باش . تو این دست و پا رو خیلی به زحمت انداختی ، و حتی چشم ها و مغزت و گوش هات رو خیلی به کار گرفتی . باید همیشه شاکر سلامتی شون باشی . باید مثل بچه ت دوسشون داشته  باشی . اون روز یکی از همکارا  میگفت بدنم تو دستگاه ورزشی گیر کرده بود و من هی میگفتم  عههه پای عزیزم عهههه دست قشنگم  ... و چقدر از این جمله ش خوشم اومد . که اینقدر بدنش رو دوس داشت . من هیچ وقت تا این حد خودم و بدنم رو دوس نداشتم ‌ . حالا خوبه که قراره ناشکری هم نکنم . همین سه هفته پیش کم درد و زجر از کمرم نکشیدم ‌ . وای بر تو ساره . وای ....

امشب دلم و چشمام ابری اند . 

امشب دلم غر زدن و بهانه گیری میخواد ‌.

و کسی تاب و توان به جون خریدن بهونه ها و خستگی منو نداره . 

وای بچه ها هنوز طراحی عکس خاله همونجور  مونده . اینم یکی از عوامل آشفتگی ذهنی منه . 

من به زور فرصت میکنم طراحی های استاد رو انجام بدم . 

تایم های خالی م بیشتر شده ، اما ذهن و دلم خالی و ریلکس نیس . 

نمیدونم چرا دلم میخواد بزنم زیر گریه .