ازدواج

کامنت مریم خانم امروز منو واداشت که بیام یه کنکاوی درون خودم کنم . و از خودم پرسیدم آیا وقتی گفتم بعد اتمام اون آشنایی نفس راحت کشیدم ، واقعا منظورم این بوده که دارم ازدواج را رد میکنم ؟ 

و جواب منفی هست . من نه آشنایی و حتی دیت برای ازدواج رو رد میکنم و نه خود ازدواج رو . 

و اگه گفتم پیشرفتی کردم ، منظور خیلی خاصی ازین کلمه نداشتم . منظورم این بود که فرصت های بیشتری برای رسیدن به خواسته های خودم داشتم ، فرصتی که برای هیچ کدوم از خواهرام پیش نیامد چون ازدواج کردن و بعدش  گرفتار یا دل مشغول زندگی متأهلی خودشون شدن و اهداف شون عوض شد . با این توضیح  که خیلی ها هستن که اتفاقا  بعد ازدواج اوج میگیرن و خیلی کارهای بزرگی میکنن . نه تو حالت تجرد و نه تأهل  هیچ قالب و الگوی مطلقی وجود نداره ‌ همه چی به خواسته و اهداف و توانایی های فرد و انگیزه ش بستگی داره . بسا کسانی هستن که چه مجرد چه متأهل  فقط زندگی  روتین وار دارن . که به اونا هم قصد توهین ندارم . چون رسیدگی  به خونه و همسر و بچه و خانواده شوهر اصلا کار آسونی نیس ، فقط دیدگاه آدم ها و نیازهاشون با هم متفاوت هست . 

من خودم هر وقت تا حالا مورد آشنایی یا خواستگار پیش اومده ، به جای اینکه خوشحال بشم ، بیشتر ناراحت شدم ، بیشتر استرس گرفتم و ترسیدم ، و شاید همین حس های غلط باعث میشه وقتی موضوع  تمام میشه ، فقط چون ذهنم از یه جریان جدید خالی میشه ، حس راحتی بکنم ، فقط همین . و الا نه زندگی مجردی خیلی نرمال و عالی دارم و نه ازدواج  رو نفی میکنم . آدم هر چی بزرگتر میشه برای ازدواج خیلی سخت گیر میشه و شجاعت و ریسک پذیری جوونی رو نداره .

شاید اگه کمی بیشتر خودمو بگردم و  بیشتر با خودم روراست باشم ، میتونم بگم در بدترین حالت دلیل این واکنش من اینه که ترس از تغییر و ترک گوشه امن خودم رو دارم . شاید اصلا هم امن نباشه که واقعا هم نیس . اما یه جورایی انگار صورت مسئله  رو پاک میکنم . یا حس میکنم ازدواج  یه اتفاق خیلی بزرگ و مهمه که من از پسش برنمیام.  یا حتی وابستگی های کاذب و نابجایی که به خانواده م دارم ، بم میگه خیلی به ازدواج  فکر نکن . یعنی با اینکه خیلی اذیت هستم تو خونه ، گاهی سرکار و مشکلات مالی همیشه دارم ، اما بازم درونم از تغییر میترسه . 

 من از مریم عزیز ممنونم  که باعث شد با خودم روبرو بشم . یا حتی راجب این موضوع با دکترم صحبت کنم . شاید لازم بشه قبل از اینکه یه موضوع جدی ازدواج یا عاطفی برام پیش بیاد ، از همه این باورهای بازدارنده و مانع رد بشم ، تا فرصت های خوب رو هدر ندم .

یه کلاس شب امتحانی پایه دوازدهم  بم پیشنهاد شد از طرف مدیرم . گفت میتونی کلاس رو مدیریت کنی و کار خوبی دربیاری . من گفتم بله میتونم . من پایه ۱۲ رو خصوصی  تدریس کردم اما سر کلاس نرفتم . ولی نخواستم نه بش بگم ، با این یادآوری  که کلا کلاس های شب امتحانی  برای من و هر همکاری عایدی نداره . ولی گفتم باید کار بگیرم و به اونا هم فرصت بدم که از انتخاب شون مطمئن تر بشن . هرچند مطمئنم اگه کوچکترین شکی داشت عمرا به من پیشنهاد نمیداد  اونقدر که سخت گیر و حساسه . 

حالا من دارم مطالعه میکنم . کمی هم استرس دارم . اما میخوام برم تو دل کار . شما هم برام انرژی مثبت بفرستید .