سلامتی

وقتی بعد از دو سه روز کلنجار رفتن با یه سردرد بد ، حالم خوب میشه ، حس میکنم تازه متولد شدم و روزهای قبل عمرم رو حساب نمیکنم ، نه اینکه حساب نکنم انگار اصلا روزی نبوده که بخواد حساب بشه . یه حس زنده بودن ، تازه شدن و خلسه تو وجودم جریان پیدا میکنه.  انگار از یه راه خیلی دور و سخت رسیدم به خونه و نقطه آرامشم . و چقدر ما آدما راحت رد میشیم از هر روزی که به سلامتی میگذرونیم . 

یه سری مشکلات خانوادگی  بعد از فوت بابا داریم که نمیشه راجبش نوشت . و وقتی اوج میگیرن منم حالم خراب تر میشه  . و خبر بدتری که چند روزه حال همه مون رو بد کرده ، ابتلای زن داداش کوچیکه به سرطان سینه هست ‌ . و خدا میدونه حال داداشم چیه ... همه مون کلی زنگ زدیم و سر زدیم و حرف زدیم و دلداری  دادیم که امیدوار باشه و درمان کنه . قبلا گاهی ازش چیزایی نوشتم در حد اشاره . زن داداش اصلا روابط عمومی و اجتماعی  نداره و به هر نوع درمانی حتی سرماخوردگی  به سختی تن میده و داداشم باش خیلی اذیت میشه و حالا گرفتار شده و عدم تطابق روحی ش ، سیکل و روند درمان رو پیچیده تر و سخت تر میکنه . 

حس میکنم دلم میخواد بترکم از گریه و ناراحتی . 

گاهی جوری میشه که بد ضربه میخوریم . و تو قالب آدمی نمیتونیم درکی از مسائل پیش اومده داشته باشیم . 

ولی باید بتونیم روحیه مون حفظ کنیم و کنارشون باشیم تا کم نیارن . 

منم که زندگیم رو دور قبل پیش میره و باید حواسم به خودم باشه دوباره حالم خراب نشه . 

چون پشتیبان قوی ندارم .