از سری داستان های استاد

اومده قشنگ روبرو نشسته...
من تو ردیف صندلی های اینور
اون پشت میز کار اونور
میگه بدی کار اینه که بین دو کلاست بیکار باشی و تایمت بسوزه .
دیگه به من نمیگه شما ... با افعال مفرد مخاطبم میکنه .
از هزینه ها میگه و اینکه دو جا کار میکنه ، قسط وام میده برای خونه ای که خریده .
میگه به نظرت به من چند میخوره؟
میخواد سنش رو حدس بزنم ، من چون حدسم این بود که بازم مثل موارد قبلی حتما از من کوچیکتره ، میگم ۳۷ یا ۳۸ .
میخنده میگه نه بابا من متولد ۵۹ هستم ۴۲ سالمه. 
از این میگه که بخاطر کار از شهر دیگه ای اومده اینجا.
آخه همونطور که قبلا گفتم شهر ما یه شهر صنعتی با شرکت های زیاد هست و البته جذب بالای نیروهای غیر بومی .
و ایشون هم تو شرکت کار میکنه و هم تدریس .
حرف میزنه و میخنده و خیلی راحت ارتباط برقرار میکنه .
انگار خواست چیزی از من دربیاره ، اما من فقط تایید کردم و همراهی .
خوب یا بد اطلاعاتی  ندادم .
نه از اصالت
نه از سن
اون حتی از مبلغ دریافتی ش هم حرف زد .
و حتی حدود پس اندازش.

نمیدونم تو اینجور مواقع چقدر باید من راحت تر باشم و اطلاعات بدم از خودم .

همش میترسیدم تو این محیط پچ پچ بازار قلمچی ، فردا بگن خانم ساره و آقای ایکس دارن دل میدن قلوه میگیرن .

پ.ن   ازین به بعد موضوعات  مربوط به استاد رو با تیتر این پست مینویسم . البته اگه موضوعی باشه برا نوشتن.  

پ . ن   از عصر تا حالا استخون درد دارم تو کل بدنم . تب و عوارض دیگه ای ندارم . امیدوارم  فقط خستگی جسمی و کاری باشه .