شلوغ پلوغ

خیلی حس و حال نوشتن ندارم . 

از شلوغی های خواهرا و بچه هاشون خسته شدم . گاهی حس میکنم بین شون چشم به هم چشمی هست برای یه چیزایی ‌ . 

یه کار ترجمه به اصرار داداشم گرفتم و دارم انجام میدم . 

خاله کوچیکه برای من و خواهرم  بلوز آورد برای درآوردن  لباس مشکی . 

 همه شون میگن تو و اون خواهر باید دربیارید ولی من فعلا دلم نمیخواد دربیارم ‌ و بشون گفتم بذارید راحت باشم ‌ . 

چقدر هزینه کردیم این مدت خدا میدونه . بیچاره داداشام . مخصوصا  کوچیکه که هرچی پس انداز کرده بود و حتی یه النگو رو هزینه کرد . 

حقوق اون ماه رو که هنوز ندادن این ماه هم اومد روش .  هرچی جنس میخریم زود مصرف میشه . 

کل سیستم  حقوق بابا رو به حساب مامان  منتقل کردن ، و جدا نشد . 

اگرم جدا میشد و پولی به حساب هر کدوم مون می‌آمد،  مسلما باید دوباره به خرج خونه برمیگردوندیم ، اینجوری برکتش بیشتره که فقط به حساب مامان بره ، کسی هم چیزی نمیگه در آینده  که مثلا حقوق بابا دستته.  من تا جایی که توان دارم کار میکنم و خرج خودمو درمیارم انشاالله که خدا بیشتر از قبل همراهی م میکنه ، چون دیگه پدر نیس . 

این مدت یکی زنگ نزد بگه چیزی لازم دارید یا نه ، غیر دایی و عمو .

چقدر بابام با همه خوب بود ، بله با همه خوب بود با اهل خونه نه . 

ولی سفره ش همیشه پهن بود و دعوا می‌کرد اگه چیزی کم باشه ، اما همه اون رفت و آمدها و شلوغی ها مال زمان خودش بود که ظاهرا بیشتر ترس بوده تا محبت . 

و حالا چقدر اون آدما کمرنگ شدن ... صدافسوس .

این هفته مراسم چهلم هست ، من تو پست های قبل تر اشتباه نوشته بودم . 

و چقدر سایه بودنت پر برکت بود پدر . 

دیروز اون دوست صمیمی دوران بچگی ، که تو یه محله بزرگ شدیم تا ازدواج کرد و رفت اهواز ، اومد پیشم ، چون این مدت اصفهان  بود .  تو آغوشش و کنارش جور دیگه ای راحت بودم و گریه کردم . چون اونم بابای منو مثل بابای خودش میدونست ، ما خونه یکی بودیم.  خانواده ش بار کردن رفتن اصفهان،  و دیدارهای ما خیلی دیر به دیر شد . 

از دیروز یه چیزی تو سرم وول میخوره و ناراحتم کرده ، و نمیتونم با هیچ کس  راجبش حرف بزنم . میذارم تو دلم بمونه تا خاک بخوره و فراموش کنم . 

دیگه بعدظهرها فقط دو روز میرم کلاس ، کلاس ها قلمچی هم تموم شد . برنامه مهرماه رو بام ست کردن ، برنامه کلاس های زبانکده  بخاطر مشکل جا ، هنوز مشخص نیس . 

باز مدیریت داخلی زبانکده بم پیشنهاد شد و این بار مطمئن تر از قبل رد کردم ‌ .

اصلا دلم میخواد تا جایی که میشه مسئولیت کمتری تو کار بگیرم که کمتر حقم خورده بشه ‌ .  و بیشتر تلاش کنم برای خودم کار کنم و راهی پیدا کنم که دیگه رئیس  نداشته باشم .