روزمرگی

ترم تابستانه سخت  زبانکده  با همه اون سختی ها و مریضی های این چند ماه  بالاخره امروز تموم شد . 

دیگه بازم صبح ها خونه هستم . 

جای بابا خالیه خیلی . هنوز کاملا باور نکردم که دیگه نیس . 

خیلی از حالت عادی زندگی دور شدم . و چون هر روز خواهر کوچیکه خونه مون میاد و ناهار و شام هم هستن ، هنوز نتونستم  خودم رو اونجور که باید پیدا کنم . و فعلا نمیتونم حتی برنامه ریزی عادی رو از سر بگیرم . مثلا کلاس خصوصی که هزینه ش پرداخت شده اما من همه این تابستان رو پر از مشکل بودم . 

و یا ادامه خوندن کتاب داستان انگلیسی م .

یا نشستن پای یه طراحی . 

پنجشنبه ها کلا شده روز خاص پدر ، یه جور دیگه ست ، انگار آماده میشیم بریم پیشش مهمونی . 

هفته بعد چهلم هست و قراره ناهار تو حسینیه بدیم بازم . 

و من نگران آوار فرو ریخته درون خودم هستم که میدونم بعد از نیامدن های هر روز خواهر کوچیکه،  خودش رو بیشتر نشون میده . چون هنوز تو خلوت خودمون نرفتیم و همش دورمون شلوغ بوده .

وضعیت جسمی خیلی بد و بدتر خواهرم ، بخاطر آسیبی که به زانوش وارد شد و عدم تلاش و تحرکش . منو خییییلی عصبی کرده . تا یکی رو دورش میبینه هی میگه اینکار کن برام اون کار کن ، و داره هی وابسته تر میشه و فردا که همه برن سر زندگی هاشون ، من میمونم و یه بار خیلی سنگین . 

چند باری هم تذکر دادم اما به مسخره ترین شکل رفتارش رو توجیه میکنه . اگرم به خواهر کوچیکه بگم اینقدر وابسته ش نکن ، با حالت بدی میگه خب الان وضعیت ش اینجوره و باید تحمل کنیم . الان یک ماه شده که حتما باید دو نفر کنارش باشیم تا بتونه دسشویی کنه . این یعنی  پابند شدن من بیشتر از قبل و یا حضور اجباری خواهر کوچیکه.  

دعا میکنم خونه فروش بره ، امیدوارم  گره های فروشش  باز بشه . 

واقعا دلم یه تغییر خیلی بزرگ میخواد . شاید یه جابجایی  یه خونه جدید ، حال دلم رو بهتر کنه . 

باید بعد چهلم ، کل خونه رو تمیزکاری کنیم و خیلی چیزا جابجا یا دور انداخته بشه ، شاید بتونم یه جایی تو انبار برای خودم باز کنم برای کارای هنری م ، شااااایییددددد ...

دلم  یه سفر میخواد ، حتی اگه تنها نباشم  . خیلی بش نیاز دارم . میدونم حالا حالاها نمیتونیم تکون بخوریم و دلش رو هم نداریم . ولی آرزو بر جوانان حرام نیس .