نتیجه پیگیری

گفته بودم مسئله پرداخت کلاس رو پیگیری کردم ، چندبار و پیش چند نفر ، تا درست و غلط جریان رو دربیارم.  و بدون رودرواسی  به رئیس سخن گفتم که شما گفته بودید ساعتی پرداخت میکنید نه جلسه ای . اولش گفت نه منظورم همون جلسه ای بوده ، دلم آروم نگرفت و دوباره به آرومی و احترام چندین مکالمه مون رو یادآوری کردم و دیگه بیچاره سعی نکرد منو قانع کنه ، فقط گفت احتمالا فقط سوءتفاهم  شده ولی با این وجود امشب بم گفت برات هر جلسه رو ۴۰ حساب میکنم و هیچ کس نباید بفهمه . منم که بیش از اندازه قدرشناس ، بیش از اندازه پشیمون ، بیش از اندازه حساس ... هی گفتم نکنه بیچاره تو فشار و رودرواسی افتاده باشه ، گفتم میخوام راضی باشید از ته دل و ایشون گفت راضی ام از ته دل و مثل خواهرم برات احترام قائل هستم و خبر از زحمت کشیدن هات دارم . 

منم که آدمی ام که خیلی از وجودم پای کار میذارم . 

یعنی پیگیری م جواب داد 

بلاگستان مدتی خالی شده ... غزل نبود و تیلو هم نیس . 

واقعا جاشون خالی بود . 

چقدر من  این مدت دعا کردم و میکنم .. برای همسر پست داک و برای پدر تیلو و نگران پدر مادر غزل بودم . 

امیدوارم همه تو شادی و تندرستی باشن.  

و اما ..‌ 

میشه گفت دیگه تایمم پر شده ، فقط پنجشنبه ها خالی مونده که اونم برای جبرانی ها و خصوصی اگه پیش بیاد ‌ .‌ حتی دیشب مجبور شدم یه خصوصی اضطراری برای بعد ۹ شب تا ۱۰ شب بگیرم ، و از تو خونه اوکی گرفته بودم که دیرتر میام . کلا شدم انگار یه مردی که همش دنبال نون شب درآوردن برای بچه هاشه سعی میکنم تا جایی که راه داره فرصت ها رو از دست ندم . 

کلاس آموزشی م که ثبت نام کردم هم شنبه شروع شد . شنبه سه شنبه ها ۱۱ تا ۱۲:۳۰ کلاس آنلاین دارم . تمرین و مطالعه هم مرتب دارم . 

و 

و 

و 

بازم دیروز از سمت سوپروایزر  قلم چی بم پیشنهاد کار دفتری شده و بازم کلی فکر و حساب کتاب کردم . اما دیدم تو تدریس بمونم برام بهتره ، درسته ماهیانه حقوق نمیگیرم ، اما پرداختی هام بیشتر از پرداختی ساعت کارهای دفتری هست . و کارم کمتره و گاهی میتونم درصورت نیاز کنسل کنم . اما اجرایی دیگه برای خودم هیچی از خودم نمیمونه ‌ . 

و از نظر شاَن و پُست ، الان من استاد قلم چی هستم یا دست کم دبیر قلم چی و زبانکده سخن . 

نه یه پشتیبان یا نیروی اجرایی که فقط باید بدو بدو کنه تا رضایت سوپروایزر  رو جذب کنه . 

همینطور که دارم مینویسم یه آهنگ خارجی  از مارشملو به اسم  leave before you love me  ..  رو تکرار دارم گوش میدم و خیلی قشنگه . 

حال خوبی داره بم میده و حس سبکی میکنم . 

بین حال های خوب و بد ... خوشحال و نگران .‌‌.‌ و دلتنگی هام منو پرواز میده . طوری که حتی مفاهیم منفی قابل تحمل میشن . 

چیزی که  خیلی ناراحتم  کرده رفتن گاوی هست ..‌ گربه سفید مشکی ملوس که دو هفته ست دیگه رفته و نیس . 

چقدر از دست دادن سخته .. چقدر وابستگی بده . 

خیییلی دلم براش تنگ شده . یادش میافتم ته دلم سوز بدی میده و چشمام پر اشک میشه.  دلم می‌خواست برگرده ولی انگار دیگه دیر شده و برگشتی درکار نیس . اینجور مواقع یاد مادرانی میافتم که بچه شون رو از دست دادن و میگم چه غم بزرگی تحمل میکنن.  

پوش پوش خودم هنوز هست ، انگار یه روزی با رفتن و برنگشتن این هم باید خودم رو سازگار کنم . 

چندتا از شاگردای زبانکده قبلی اومدن تو زبانکده جدید ثبت نام کردن ، همه هم شاگردای من بودن  

ببخشید اگه پستم خیلی انسجام موضوعی نداره . 

عکس سه خواهر برادر گربه ای رو میذارم . 

از سمت راست پوش پوش ، گاوی ، خواهر مغرور ‌ 

که خواهره هم خیلی وقت پیش رفت و چقدر طول کشیدن که به نبودنش عادت کنیم . 

اینجا داشتم بشون نون پنیر میدادم ، چقدر صبور و چقدر مودب خدایا .

به یاد گاوی عزیزم .