دلم میخواد خیلی چیزا رو تغییر بدم ، خییییلی چیزا .
حتی خیلی از آدمای زندگی م رو .
دوستی های غلطم رو .
رودرواسی هام رو بذارم کنار ، همونطور که دیگران دربرابر من رودرواسی ندارن و بدون توجه به احساس من حرف شون رو میزنن .
امروز چند تا شماره تلفن و سابقه چت واتس اپ و تلگرام رو پاک کردم . بعضی از آدم ها رو نمیشه حذف کرد ولی میشه اگه تصویری ، شماره ای چیزی جلوی چشم و دستت دارن اونو حذف کنی تا کم کم خاطره هاشون رو هم محو کنی برای همیشه .
شاید فکر کنید امروز پر از کینه و نفرتم نهههه .
جمعه ها برای من بیشتر از روزای دیگه روز تمیزکاری هست ، هوا هم که بهتر شده منم دوس دارم کارای متفاوت تری کنم. مثلا ۳ تا از مانتوهام رو امروز یه جا از دور خارج کردم. چقدر دلم میخواد کمد دیواری رو بریزم و این بار با یه حس و نگاه دیگه خالیش کنم .
تقریبا دو سالی هست مانتو نخریدم یا ندوختم، بخاطر بدقولی و پررویی خیاط که هرچی گفتم یه طور توجیه کرد و مانتویی که سال ۹۸ دادم هنوز دستم نداده و دیگه سراغش نگرفتم ، از دوخت و دوز مانتو فعلا بیزارم . هزینه های دوخت هم خیلی بالاست ، مانتوی ساده ۱۰۰ میدوزن اینجا.
به خانم خیاط هم با احترام هم با جدیت هم حتی ناراحتی و گله حرفام رو زدم حتی تا ۲ ماه قبل و هربار گفتن حق دارید و اینجور شد اونجور شد و قصه ش خیلی طولانی شد ، پیش خودم گفتم دیگه بش نمیگم و حلالش نمیکنم ،، البته من اصلا دوس ندارم آدمی باشم که کسی رو حلال نکنه . ولی گفتم بذار بمونه برای خودش ، ببینم این گستاخی تا کی ادامه داره .
چند تکه پارچه دارم ولی قیمت دوخت که بالاست فعلا حس و قصد دوخت پیش خیاط دیگه رو ندارم .
فعلا از نظر مالی اوضاع خوبی ندارم . تازه بدهکار هم هستم .
ترم جدید طراحی رو ثبت نام نکردم ، نمیدونم تا کی ... ولی فعلا حس طراحی کردن ندارم ، میخوام یه کم از فشار و استرس این همه فعالیت همزمان، کم کنم .
امروز خیلی انبار رو وارسی کردم ببینم از نظر چشمی و تئوری چه تغییراتی میتونم توش ایجاد کنم که یه جایی برای خودم درست کنم برا وقتی کلاسی گیرم میاد . تا جابجایی انجام ندم واقعا نمیشه مشخص کرد چقدر میتونم جا خالی کنم برای خودم .
هفته طولانی و سخت و بدی رو سر کردم . هم از محل کارم هم از خانواده .
بخدا اگه ماهی فقط دو روز به من مرخصی میدادن فرصت میکردم دلتنگ بشم ، و وقتی برمیگردم کاراشون با انرژی بیشتر انجام بدم . بابا ربات هم باشه میسوزه .
چقدر به خدا التماس میکنم که یه تغییر ایجاد کنه من که دارم همه تلاشم رو میکنم .
از کار کردن کلا خسته شدم چه تو زبانکده چه تو خونه چه هر جای دیگه .
۱۶ سال معلمی بدون مزایا ، کم نیس . کار هرکس نیس این همه بیگاری پس دادن، باید مثل ساره اونقدر بدبخت باشی که با حقوق جلسه ای ۱۲۰۰ تومن به سال ۸۴ شروع کنی و تا ۱۴ تومن سال ۱۴۰۰ دووم بیاری . باید خییییلی بدبخت و درمونده باشی که هیچ راه دیگه ای برات باقی نمونه و جایی بمونی که هرکس اومد سه ماه بعد نه یه سال بعدش رفت !
تو گروه پیام داده که نظرتون راجب تغییر کتاب ها چیه .
دو ساله نگفته چی کم دارید .
حتی یه کلیپ آموزشی برای ما نفرستاده بگه آنلاین رو اینجوری باید کار کنید . حالا اومده کتاب عوض کنه . منم ازبس خسته و بی انگیزه م . بش گفتم مشکل ما الان کتاب و تغییر اون نیس ، ما مشکل آموزشی در محیط آنلاین زیاد داریم و آموزشی تو این دو سال نداشتیم . کتاب ها رو چند ساله داریم کار میکنیم و حالا تو فضای مجازی با کلی مشکل و چالش انتقال محتوا مشکل داریم ، کتاب هایی که همه شاگردامون قبل کرونا میشناختن، حالا اگه قرار باشه کتاب جدید بیاد هیچی غیر افت نداره و پل زدن بین معلم و شاگرد خییییلی سخت تر میشه . من نفر اول بودم که نظرم رو دادم ، سه نفر دیگه هم اومدن به زبون خودشون مخالفت کردن . کلا ۵ تا معلم هستیم . میخواست بررسی کتاب ها رو بندازه اول رو من بعد ببینه کی هست کمک کنه ، منم آب پاکی ریختم رو دستش . اونقدر خسته و زده م از کار که حتی یه قدم اضافی نمیتونم تو کار بردارم .
خسته نباشی ساره جان


تدریس آنلاین واقعا مشکله و نیاز به آموزش داره. کار خوبی میکنی که میخوای رودربایستی رو کنار بگذاری و حرف دلت رو بزنی.
امیدوارم اون انبار رو تبدیل به یک محیط کار مناسب و خوشگل کنی.