کوک دل

امروز به زور تونستم رختخوابم رو از جا بلند کنم . رو زمین کشیدم و رسوندمش تو کمد دیواری . 

جارو نکردم و سعی کردم بیخیالش بشم ، اما تو سرم وول میخوره . 

کارای صبح و خواهرم رو کردم و نشستم پای طراحی ، اما از شاید یه ساعته فقط دارم خط میکشم و هی پاک‌ میکنم . دل و فکر و دست و مدادم اصلا همساز و هم کوک نیستن . حتی عصبی شدم ازبس طرح رو کشیدم و پاک کردم.  

حالا هم باید کلاس اون دو بچه فامیل رو برگزار کنم . 

چقدر بدِ که اینجوری تو گل گیر کردم . میشه گفت عصرها حالم بهتره چون میرم سرکار ولی صبح ها هر روز همینه.  ولی واقعا تا کی ... 

امروز دلم برای کسی تنگ شده که حتی یه هفته دوستی و آشنایی نداشتیم . حس عجیبیه.  چطور دلتنگ کسی بشی که اثرش تو زندگیت بیشتر از چند ساعت آشنایی نبوده!!!  

من برم کلاسم رو شروع کنم . 

به دعاهاتون خیلی خیلی محتاجم.  و امیدوارم خدای همه مون از دل مون خواسته مون رو بشنوه و اجابت کنه .