دختر ویژه

ببینید گفتم بیام تو پست جدا یه چیزایی توضیح بدم . 

آقا یه عمر محبت به کسی نکرد و اگه کرد حتما زد تو چشم طرف و همه رو بدجور ازبین برد . 

از برادرش گرفته تا دائی های من 

از خاله ها و عمه ها و حتی همسران شون . 

هیج کس از زبون تلخ و نیش دار ایشون در امان نبوده و نیس .

حتی مرده ها ...

همه به اجبار و ترس سالی یه بار اومدن عرض ادب  از رو علاقه و محبت نبوده .

مامانم همیشه میگه وقتی پدرش فوت کرد حتی یه روز عزاداری نکرد و حتی یه روز مرخصی نگرفت .

برای هیج کس عزاداری نکرد نه برای برادرش و نه خواهرش و نه شوهرای اون دو تا خواهرش که چند وقت پیش فوت کردن . اصلا انگار برای هیچ کس غیر از خودش ارزش قائل نیست.  

حالا جریانِ خواهرم و شوهرش و بگیر برو تا کوچکترین عضو اون خانواده که الان فکر کنم یه ساله شده ،  برای ایشون فوق العاده محترم و عزیز هستن و انگار چشم هاش هستن . هر جمله ای که مینویسم خیلی چیزا یادم میاد و دوباره رشته کلام از دستم میپره . شاید قاطی پاطی بشه . 

اینکه الان چرا اونقدر ویژه ست خیلی واضح نیس . اگه بگم بخاطر احترام هست خب اون خواهرم هم احترام خیلی زیادی میذاره . ولی هیچ وقت پیشش نمیمونه شب بخوابه مثلا . ولی تا حدی هم این خواهر ویژه من ،  که الهی تنش سلامت باشه و قواش دوباره برگرده ، همگی بطور خاصی هوای آقا و مامانم رو دارن . یه جورایی که گاهی بعضیا میگن چاپلوسیه.  در اون حد . 

یه چیزی خیلی فرق داره و اونو جذب شون کرده . 

ولی چندین سال پیش سر ۵۰ هزار تومن بدهی ، خواهرم رو بی حیثیت و آبرو کرد جلوی شوهرش . حتی دم مدرسه شوهرخواهرم رفت و آبروریزی کرد . چند سال پابُر شدن تا تونستن اون سالها بدهی شون بدن . ولی شوهرخواهرم خیلی بزرگواری کرد و کینه به دل نگرفت و هی محبت و احترام تا حالا شده این . 

همیشه این سالها سعی کردن تغییر مثبتی رو رفتارش ایجاد کنن . همیشه برای اینکه ما نفسی بکشیم میومدن التماسش میکردن و میبردن خونه شون . و از هیچ کاری براش دریغ نکردن . اما فایده نداشت .

خواهر ما ویژه و نورچشمی شد . 

تا کرونا و مریض شد اون بیچاره . 

آدما از جایی گرفته میشن که دردشون میاد و شاید اینم درسی بوده برای ایشون . اما درس نشد . بازم سرکوفت اضافه تر شد تو سر ما . یه ماه ریش نزد ... پریروز شوهرخواهرم با پسرش زنگ زدن بش که پدربزرگ ریشت زدی ؟ آه و ناله و عجز کرد که تا دخترم نبینم ریشم نمیزنم . بش گفتن حالش خوبه گفت نه . بعد هم چون برای کار میخواستن برن گناوه ، بش گفتن میای بامون کمی روحیه ت عوض بشه . ایشونم از خدا خواسته . صبح رفتن و ۹ شب که من رسیدم خونه دیگه ایشون خونه بود . ریشش رو دیده بودن و دیگه به هدفش رسیده بود که خودنمایی کنه . 

من پام تو حیاط گذاشتم متلک بارونم کرد . منم سرکار مشکلی برام پیش اومده بود با یه شاگرد از یه طرف و از یه طرف هم چشم درد و سردرد امانم بریده بود ، رود چشمام جاری شد و چقدر تو سجده هام التماس خدا کردم . 

امروز ریشش رو زد دیگه با اینکه خواهرم رو ندیده و فقط تونسته بود خودش رو نشون اونا بده . 

از این مرد دریغ یه خاطره کوچولوی شیرین .

از بین همه اون پسر دخترا الان فقط و فقط این خواهرم عزیز و خاصه . بقیه یا معمولی یا مثل من نخواسته و دق سر دل ایشون . 

چرا اون ویژه و چرا من نگون بخت ، این راز خاصی نداره . من شاید دخترش نیستم . مهم نیست اصلا . اتفاقا اگه میگفتن دختر و پدر نیستیم خوشحال تر بودم.  خیلی دلم ازش پره خیییلی.  

بخاطر درد مستمر چشم و سرم میخوام کمتر تو گوشی باشم . مگر به اجبار کلاس های آموزشگاه یا خصوصی و یا حتی ترجمه . 

نمیتونم کلا بذارم کنار اما باید کمش کنم . تا این هفته برم دکتر و ببینم نتیجه چیه . 

به دعاهاتون خیلی نیاز دارم در حد استیصال.  

خواستم این پست رو رمزدار کنم . 

شاید بعضیا ادبیات م راجب یک پدر رو نپسندن ... چون پدرانه ها دیدن و لمس کردن و من فقط داستان هاش رو شنیدم . پس کسی حق قضاوت منو نداره . اگه به خودش حق داد ، بیاد فقط یک هفته جای من زندگی کنه و ببینه از صبح تا شب این مرد با من چه میکنه . 

و نخواستم رمز بذارم چون لازم شد یه سری ابهامات خواننده هام رفع بشه. 

حتما یه نوری یه روزی یه جایی به یه طریقی تو زندگی من هم میتابه ، میگن اینجور نمیمونه .