سی و هفتمین آذر

امروز وارد سی و هفتمین آذر پیمانه عمرم شدم . خدا میدونه تا اینجاش رو چطور پر کردم و بقیه ش رو چطور ... خدا میدونه چقدر ازش مونده .

8 آذر یه دختر پاییزی با یه وجود تابستونی و گرم به دنیا اومد . یه دختر که پاییزی بود اما گرم و آتشین. 

یه دختر ...

یه دختر که شاید خواستنی نبود . شاید اشتباه به دنیا اومده بود .

اون دختر میون همه سختی ها رشد کرد و رسید به چیزی که الان هست . شد یه دختر 37 ساله با یه عمر خاطره های خوب و بد . با یه عمر تجربه بیشتر از سنش.  با یه عمر عشق به دور و بری هاش.  البته دختر قصه ما فرشته نبود و نیس ، اونم اشتباه کرد ، اونم لغزید،  اونم اخم و تخم کرد . اونم عین ابر غرید و بارید .

اونم ترکیبی از خوبی و بدی بود .

دختر 37 ساله قصه ما تا پارسال از عدد سنش بدش میومد . اما امسال حس متفاوتی داره . فهمیده که دیگه سن و عددش مهم نیست .  مهم اینه که بتونه 37 نعمت خدا رو شکر کنه ، که شاید سخت باشه براش . اما میخواد بابت اونایی که یادشه ، سپاسگزاری کنه .. 

نعمت سایه پدر و مادر

داشتن خواهر برادر

داشتن دوستای خیلی خیلی خوب . که دلم میخواد اینجا اسم شون رو بیارم ...

مینای عزیز

تیله رنگی عزیز

ریحانه خاموش ولی در دلم همیشه روشن عزیز

ریحانه وبلاگ اینجا بدون من عزیز

آقا محسن عزیز

آقا فرساد عزیز

صوفی عزیز

عابر عزیز

زهرا جان عزیز

زینب عزیز

مرجان عزیز

مریم عزیز

و خیلی از دوستان که خدا نکنه اسم شون جا مونده باشه .

بخاطر سلامتی م خدا را شکر میکنم .

بخاطر تحصیلاتی که دارم

بخاطر شغلم

بخاطر هنر دستی و نقاشی

بخاطر زمستون و بارون

بخاطر همه فرصت هایی که فقط در شرایط مجرد بودنم میشد بدست بیارم . و واقعا ارزشمند هستن .

بخاطر هزاران چیز دیگه خدا را شکر میکنم .

همین که حالم خوبه یعنی من خوشبختم.  و چی از این بیشتر .

یکی از دوستام اول صبح تو واتساپ وضعیت تولد منو گذاشته،  و واقعا خوشحالم کرد .

من خیلی شما رو دوس دارم خیییییییلی. 

خدا به همه تون سلامتی و عمر خوش بده . ممنون بابت همه روزهایی که تو سخت ترین شرایط کنارم بودید و تنهام نگذاشتید.