من و عروس

چند روزی هست ماما با داداش و خانمش رفتن تهران . صبح ها که من مدرسه م خواهر کوچیکه میاد یه سری کارا میکنه . دو شب اول هم هر بار یکی شون ناهار رو آماده کرده . منم میومدم خونه بقیه کارایی که هیچ کس زیر بارشون نمیره رو میکردم مثل تمیز کردن فر و شستن سرویس بهداشتی.  

عروس واقعا بام همکاری کرده و چشم بهم چشمی نکرد . حتی امروز با اینکه من خونه بودم صبح قبل رفتن سرکارش ، صبونه و چای آماده کرد و رفت . دیشب هم من هماهنگی داداش رو که بیاد دنبالم با عروس انجام دادم که خیالم راحت بود. 

حالا پیام داده وااای خواهر با یخچال چه کردی ، چقدر تمیز شده ، خدا بت سلامتی و خیر بده . 

می‌بینید قاعدتا اون نباید خیلی برای این کار ذوق کنه چون من کارای خونه خودمون رو روتین دارم میکنم. ولی همیشه ازش انرژی مثبت دریافت کردم و متقابلا منم باش همین بودم . اگه کوچکترین کاری میکنه من کلی تشکر و قدردانی میکنم ازش . آدما همه شون  یه ایرادهایی دارن اول از همه خود من . اما خوبی ها اگه پررنگ تر باشه راحت میشه از کم کاری ها رد شد بدون ناراحتی . 

بارها شده براش لباس بندازم ماشین یا از طناب جمع کنم . اونم همینه . و کارای کوچیک دیگه  تو ظرف شستن . یعنی با هم حساب کتاب راه نمیندازیم و سعی میکنیم هوای همو داشته باشیم . 

امروز من کل صبح سر پا بودم به تمیزکاری ، البته وقت نشد جارو کنم . جارو و حمام و شستن کلی لباس مونده برای فردا. و تصحیح اوراق. 

آشپزی فردا رو هم داریم . که باید امشب راجبش تصمیم بگیریم . 

میبینییید من همچنان دارم از نوشتن راجب اون موضوع کاری مدرسه در میرم .

نوشتن از چیزایی که یه دور قبلا ناراحتم کرده ، نسبت به قبل خیلی سخت تر شده . من به نوشتن از سختی ها و ناراحتی هام معروفم  . اما اخیرا حالم جور دیگه ای که عاجز نوشتن از بعضی مسائل آزاردهنده م هستم . انگار از شکنجه مجدد خودم در میرم . شاید این خوب باشه شاید هم نه . 

موندم وقت مشاوره رو کی  اوکی  کنم . ببینم میتونم یکشنبه صبح رو اوکی کنم ! حتی یا مجبور بشم از خونه تماس بگیرم اگه نشد که بیرون برم . 

احتمالا پست بعدی همون موضوع کاری باشه.

منتظر مجموعه پست های سریالی من باشید .